Mieszko II, syn Bolesława Chrobrego i Emnildy został królem Polski w 1025 roku. Od dzieciństwa był przygotowany do przejęcia tronu po Bolesławie Chrobrym. Władał kilkoma językami, posiadał wiedzę wojskową i miał doświadczenie w misjach dyplomatycznych. Po zawarciu małżeństwa z Rychezą, siostrzenicą cesarza Ottona III, Mieszko prawdopodobnie otrzymał w zarząd dzielnicę małopolską z Krakowem. Rycheza pochodziła ze znamienitego rodu, jej ojcem był komes Erenfierd Ezzon a matka Matylda siostra Ottona III. Rycheza była starannie wykształcona. Mieszko z propozycją małżeństwa z Rycheza wystąpił w trakcie swojej misji dyplomatycznej w Merseburgu w 1013 roku. Plany te zaakceptował cesarz dążący do pokoju z Polską a małżeństwo to było też na rękę Chrobremu, ponieważ poprzez związanie się z rodem cesarskim zdecydowanie podnosiło jego prestiż na arenie międzynarodowej. Po uroczystości zaślubin w 1013 roku młoda para zamieszkała w Krakowie, gdzie w 1016 roku przyszedł na świat ich pierwszy syn Kazimierz. Pożycie małżeńskie Mieszka i Rychezy w ciągu pierwszych lat małżeństwa układało się dobrze, zaczęło się psuć od momentu objęcia władzy przez Mieszka i koronacji królewskiej. Źródła podają iż przyczyną konfliktu między małżonkami była kochanka Mieszka.
Po śmierci ojca został władcą państwa polskiego a następnie koronował się na króla Polski. Spowodowało to niezadowolenie cesarza Konrada II, który jednak ze względu na sprawy wewnętrzne cesarstwa nie podjął żadnej akcji. Mieszko utrzymywał dobre stosunki z pozycją cesarską, jednak Konrad II szybko poradził sobie z przeciwnikami politycznymi i koronował na cesarza. Wywołało to napięcie w stosunkach polsko-cesarskich, które pogłębił sojusz Mieszka I z Wieletami i wspólna wyprawa na Saksonię podjęta w 1028 roku. Cesarz zareagował w 1031 roku wysyłając do Polski wyprawę, która doprowadziła do utraty przez Polskę Milska i Łużyc. Jednocześnie ze wschodu zaatakował książę ruski Jarosław Mądry, książę czeski Brzetysław zajął Morawy a w kraju powstała opozycja młodszych braci Mieszka Ottona i Bezpryma. Mieszko został zmuszony do ucieczki z kraju, udał się do Czech, gdzie władca czeski kazał go uwięzić i poddać kastracji.
Po ucieczce Mieszka władzę w kraju przejął Bezprym, który zrezygnował z insygniów władzy cesarskiej i za pośrednictwem Rychezy, żony Mieszka odesłał je cesarzowi. Niepopularność jego rządów spowodowała, że już w rok później w drodze zamachu został zamordowany. W tej sytuacji działać postanowił Mieszko, który w porozumieniu z cesarzem zgodził się na rezygnacje z korony królewskiej oraz na uznanie zwierzchnictwa cesarza a ponadto, by podzielić kraj na trzy dzielnice, z których jedną władać miał on sam, druga jego brat Otton a trzecią kuzyn Dytryk. Prawdopodobnie poprawę stosunków z cesarzem zawdzięczał Mieszko swej zonie Rychezie. Po śmierci Dytryka i Ottona Mieszko przejął ich dzielnice i w ten sposób zjednoczył kraj, jednak w dalszym rządzeniu przeszkodziła mu śmierć w 1034 roku. Niektóre ze źródeł historycznych podają, że w latach 1034-1039 władzę w Polsce sprawował pierworodny syn Mieszka Bolesław Zapomniany. Żona Mieszka Rycheza po jego śmierci została wraz z Kazimierzem wygnana z kraju. Oparcie znaleźli wygnańcy w cesarstwie, gdzie Kazimierz zaopatrzony w wojsko mógł odzyskać tron polski. Rycheza do Polski już jednak nie wróciła i do końca życia pozostała w Niemczech, gdzie zmarła w 1063 roku. Oprócz Kazimierza miała diwie córki, Gertruda wyszła za mąż za kijowskiego księcia Izasława a młodsza za księcia węgierskiego Belę I. W Polsce Rycheza nie cieszyła się dużą sympatią, natomiast w Niemczech w okresie średniowiecza próbowano przeprowadzić nawet jej beatyfikację.
