W XI w. papież Grzegorz VII ROZPOCZĄŁ WALKĘ Z CESARZEM Niemiec o to kto powinien rządzić światem chrześcijańskim. Cesarze Niemieccy np Henryk II , Henryk III twierdzili że są nastepcami dawnych Cezarów i dlatego należy im się władza nad światem chrześcijańskim. Papież twierdził że jako następca świętego Piotra ma prawo wydawać polecenia nawet monarchom i  może wydawać rozkazy wszystkim duchownym np biskupom w Niemczech którzy muszą go słuchać, nawet jeśli cesarz Niemiec uważa inaczej.  

 

W 1074 r. papież Grzegorz VII użył straszliwej broni przeciwko cesarzowi Henrykowi IV. Była to klątwa inaczej zwana ekskomuniką. Oznaczała wykluczenie z kościoła katolickiego. Jeżeli klątwą obłożony był władca to cały jego kraj stawał się wykluczony z kościoła. Oznaczało to że nie będzie sakramentów np chrztu, spowiedzi, Nie będą biły dzwony wyznaczające rytm dnia, nie będą odprawione msze. W średniowieczu dla mieszkańców takiego państwa oznaczało to katastrofę. Papieże ogłosił, ze władca obłożony klątwą może zostać pozbawiony władzy przez poddanych którzy nie muszą go już słuchać bo przestał być wybrańcem Boga.  

 

Papieże używali jednak tej broni zbyt często i stopniowo jej moc osłabła, choć w XI i XII w. klątwa oznaczała że obłożony nią władca albo będzie błagał papieża o wybaczenie i uzna jego właDZĘ jak cesarz Henryk IV lub straci tron jak polski król Bolesław Śmiały ( 1054-1079)