Arabowie zamieszkiwali Półwysep Arabski, a Beduini, którzy stanowili ich większą część żyli w środkowej jego części, gdzie panował klimat pustynny. Żyli oni w oazach i osadach, gdzie zajmowano się hodowlą wielbłądów, handlem oraz rolnictwem. Rozwijać się mogły tylko nieliczne osady położone przy szlakach handlowych. Do nich właśnie należała Mekka, w której znajdowała się świątynia Kaaba, będąca miejscem pielgrzymek wszystkich Arabów, których bez względu na wyznawaną religię łączył Czarny Kamień, znajdujący się właśnie w tej świątyni. Uznawano go za dar z nieba, który anioł Gabriel ofiarował Abrahamowi.

Na początku VII wieku Mahomet-kupiec z Mekki ogłosił się wysłannikiem Boga- Allaha. Tak narodziła się kolejna monoteistyczna religia- islam. Koran (arb. Kor-an "głośne czytanie") stał się dla muzułmanów świętą księgą i obowiązkową lekturą. Koran dzieli się na 100 fragmentów, zwanych surami, które są w oryginalny sposób uporządkowane. Nie jest zachowana żadna chronologia. Sury są umieszczone od najdłuższej do najkrótszej. Arabowie byli jednak ludem zacofanym i rzadko który z nich umiał czytać i pisać. Dlatego poznawali Koran ucząc się go na pamięć.

Praktykowanie islamu polega na przestrzeganiu 5 warunków- filarów wiary:

1. Publiczne wyznawanie wiary formułką: "Nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest jego wysłannikiem".

2. Pięciokrotne odmówienie modlitwy w ciągu dnia (codziennie).

3. Post w miesiącu ramadan- dziewiąty z kolei miesiąc w kalendarzu muzułmańskim, w którym od świtu do zmierzchu należy powstrzymać się od spożywania wszelkich posiłków, picia, palenia i stosunków seksualnych.

4. Oddawanie jałmużny dla gminy muzułmańskiej.

5. Przynajmniej jedna (w miarę możliwości) pielgrzymka do Kaaby w Mekce. Arabowie byli biednym ludem i nie każdego było stać na taką podróż, dlatego ci bogatsi często odbywali pielgrzymki w to święte miejsce w imieniu tych biedniejszych.

Szczegółowe zasady islamu zostały określone w prawie muzułmańskim, które oparte zostało na Koranie i sunnie (zbiór opinii i wypowiedzi Mahometa na temat wiary i postępowania muzułmanów). Głównym z zobowiązań jest zakaz picia alkoholu, dlatego w krajach Arabskich do dziś nie ma sklepów monopolowych. Nie mogą też jeść wieprzowiny i zażywać narkotyków.

Wyróżniamy dwa rodzaje muzułmanów:

    • Sumici mają skłonność do medytacji i uznają tylko Koran.
    • Sunnici uznają zarówno Koran, jak i sunnę.

Mahometowi nie było łatwo od początku, gdyż już w rodzinnym mieście spotkał się z wrogością, dlatego musiał się przenieść do innego miasta. I tak w 622 r. trafiło na Medynę. Tam Mahomet stworzył pierwszą gminę muzułmańską i zdecydowanie szybko zyskał poparcie tamtejszych plemion arabskich. Arabia stała się państwem teokratycznym, gdyż struktury polityczne pokrywały się z religijnymi. Tak właśnie Mahomet zjednoczył Arabów, tworząc organizację państwową opartą na muzułmańskiej doktrynie religijnej.

Mahomet umarł w 632 r. jego następcy nie próżnowali, przestrzegając jednej z reguł islamu, którą był dżihad- święta wojna, czyli obowiązek pozyskiwania nowych wyznawców dowolnymi metodami. Kalifowie (następcy Mahometa) podbili m. in. Persję, Palestynę i Egipt, wkrótce zagarnęli też Północną Afrykę, Półwysep Pirenejski i Galię.

Arabowie bardzo dużo skorzystali gospodarczo od ludów, które podbili:

    • Zastosowali systemy sztucznego nawadniania na wzór mieszkańców Egiptu i Mezopotamii.
    • Nauczyli się wytwarzania papieru, uprawy drzew morwowych i hodowli jedwabników od Chińczyków.
    • Przejęli zapis liczb arabskich od mieszkańców Indii, a potem "sprzedali" je Europejczykom. Dlatego my znamy je jako arabskie.

Byli też znani z wyrobów ze złota. Produkcja różnego rodzaju tkanin oraz wyrób bogato zdobionej broni przyczynił się do rozwoju handlu w Europie, gdyż jakość ich produktów była wystarczająco reprezentatywna, by zamieniać ją na bursztyn i futra.

Nauka była głównym zainteresowaniem Arabów. Stworzyli oni algebrę i trygonometrię. Rozwijali oni także nauki historyczne, prawnicze i filozoficzne, to właśnie dzięki nim znamy dorobek starożytnych ludów Wschodu i Greków, tłumacząc dzieła znanych filozofów ocalili ich od zapomnienia. Z twórczości arabskiej najlepiej znane nam są "Baśnie z tysiąca i jednej nocy".

Świątynie islamu to meczety. Charakterystyczne dla tych budowli jest bardzo wiele:

    • Minarety- wieżyczki, na które miał wspinać się "muzułmański kościelny" i informować o rozpoczęciu się modłów.
    • Wnętrze jest ozdobione różnego rodzaju mozaikami o tematyce roślinnej i geometrycznej. Muzułmanie nie malują wizerunku boga, uważając, że nie oddadzą jego prawdziwej natury i mogłoby mu się to nie spodobać. Nie malują także twarzy Mahometa, po czym łatwo można rozpoznać pochodzenie danego obrazu.
    • Na jednej ze ścian znajduje się mihrab, czyli nisza, która wskazuje kierunek Mekki, w którym mają się modlić zebrani.
    • Podłoga jest wyścielona miękką tkaniną, gdyż przed meczetem zdejmuje się obuwie.
    • Obok świątyń znajdują się studnie, gdzie muzułmanie dokonują ceremonialnego obmycia. (trzy razy każdą rękę, każdą nogę oraz twarz)

Do ciekawostek chciałabym dodać, że Arabowie w ogóle nie mają prawa, nie znają przepisów drogowych, a najciekawsze jest to, że w dzisiejszych czasach nie mają przejść dla pieszych. Na drogach królują ci odważniejsi.

Muzułmanin może mieć 4 żony, a rozwód następuje wtedy, gdy powie do niej trzy razy: "Nie kocham Cię!" Żona odchodzi z domu tak, jak stoi, dlatego kobiety arabskie noszą na sobie dużo złota, by mieć coś na nowy początek.