Kraje słabo rozwinięte, to kraje w których na skutek różnych przyczyn zahamowany został rozwój społeczny i wzrost gospodarczy, lub jest on bardzo powolny. W państwach takich występuje bardzo często wysoki przyrost naturalny, niska średnia długość życia, niski standard życia, wysokie bezrobocie, duży odsetek osób pracujących w rolnictwie i brak nowoczesnych technologii. Do grupy tej należy niemal cała Afryka, niektóre kraje Azji i Ameryki Południowej. W celu pokonania przynajmniej niektórych barier hamujących rozwój potrzebna jest pomoc ekonomiczna z zewnątrz, czyli przede wszystkim od krajów wysoko rozwiniętych. Pomoc ekonomiczna trafiająca do najbiedniejszych państw świata przybierać może różną formę.
Podstawową formą jest pomoc finansowa. Biedne kraje dostają środki finansowe, które mogą rozdysponować według swojego uznania, przeznaczając otrzymane kwoty na działania mające na celu wyjście z ubóstwa. Nie zawsze jednak pieniądze są wydawane w należyty sposób i nie zawsze trafiają do odpowiednich osób. Wielkim zagrożeniem dla takiej formy pomocy jest powszechna korupcja w zacofanych krajach, dlatego ważna jest odpowiednia kontrola ze strony ofiarodawców. Pieniądze z pomocy finansowej przeznacza się np. na zakup lekarstw do szpitali, wyposażenie szkół w sprzęt pozwalający na naukę na odpowiednim poziomie. Ma to w dłuższym okresie czasu spowodować spadek umieralności na różne choroby, a w przypadku edukacji, doprowadzić do zmniejszenia liczby analfabetów.
Innym rodzajem jest pomoc materialna. Kraje otrzymują konkretne rzeczy, którymi mogą być leki, żywność, ubrania, sprzęt przemysłowy itp. Zaletą takiej pomocy jest mniejsze ryzyko zmarnowania otrzymanych darów i większa pewność, że dotrą tam gdzie powinny. Wsparcie tego rodzaju również pomaga przezwyciężać trudności, ale tylko w krótkim okresie czasu. Wyposażenie dla policji i wojska pozwala na zapewnienie bezpieczeństwa i porządku w państwie. Pomoc zacofanemu rolnictwu w postaci nowych maszyn może zwiększyć efektywność i wydajność produkcji rolnej pozwalając na osiąganie wyższych plonów, co na pewno niezbędne jest do walki z głodem.
Bardzo ważnym rodzajem pomocy jest pomoc humanitarna niesiona przede wszystkim przez organizacje pozarządowe (w Polsce np. Polska Akcja Humanitarna). Polega na wysyłaniu konwojów z żywnością, lekami, ubraniami, środkami higieny, a nawet wodą pitną. Bardzo często takie transporty wysyłane są w rejony konfliktów zbrojnych, gdzie władze państwa wolą pieniądze z budżetu przeznaczać na zakup broni dla żołnierzy niż żywności dla obywateli.
Najbiedniejsze kraje wiele zawdzięczają organizacjom i instytucjom międzynarodowym, które podjęły się walki z ubóstwem. Zdecydowana większość europejskiej pomocy pochodzi od Unii Europejskiej, która pomaga nie tylko w rozwoju państw ze Starego Kontynentu, ale wszystkim potrzebującym krajom na świecie. Wielkie są także zasługi Organizacji Narodów Zjednoczonych. Zrzesza ona praktycznie wszystkie kraje świata i w prawie każdym ma swoje przedstawicielstwa. Wśród jej agend są m.in.: FAO (Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa), UNIDO (Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłu), UNICEF (Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom) i UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury). Wszystkie te agendy w różny sposób starają się wspierać biedne państwa.
Pomoc ekonomiczna krajów rozwiniętych jest bardzo potrzebna, a nawet niezbędna, aby najsłabsze gospodarczo kraje mogły się odpowiednio rozwijać. Ważne jest jednak również zaangażowanie samych beneficjentów, którzy otrzymaną pomoc powinni umieć wykorzystać.
