Hutnictwo żelaza:
Hutnictwo żelaza jest najstarszą gałęzią przemysłu metalurgicznego w Polsce. Do połowy XIX wieku skupiało się w Zagłębiu Staropolskim (najstarszy okręg przemyłowo-hutniczy na ziemiach Polski, obecnie hutnictwo w formie szczątkowej). W połowie XIX wieku na polskie ziemie dotarła nowa technologia hutnicza, polegająca na zastosowaniu węgla kamiennego, co umożliwiło zwiększenie produkcji stali. Wówczas hutnictwo żelaza i produkcja stali skoncentrowały się w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym (GOP), gdzie znajdowały się bogate pokłady węgla kamiennego. Po II wojnie światowej rozbudowano hutnictwo otwierając dwa wielkie kombinaty - Hutę "Katowice" w Dąbrowie Górniczej i Hutę im. Sendzimira w Krakowie. W 1965 roku odstąpiono od inwestowania w wydobycie żelaza ze względy na jego zbyt małe zasoby. Nastąpiło wówczas uzależnienie Polski od importu z ZSRR. Obecnie żelazo sprowadza się głównie z Ukrainy i z Rosji. W Polsce pracuje 25 hut, spośród których aż 18 pochodzi sprzed okresu I wojny światowej. Średni wiek urządzeń hutniczych wynosi 40 lat. W ostatnich latach następuje spadek produkcji hutniczej, co wynika z braku zapotrzebowania i nierentowności tej dziedziny przemysłu. Obecnie Polska produkuje wyroby długie, tzn. szyny czy pręty oraz półprodukty stali. Huty zlokalizowane są w zdecydowanej większości na terenie GOP-u i w jego sąsiedztwie. Największe huty znajdują się w: Dąbrowie Górniczej, Świętochłowicach, Siemianowicach, Zabrzu, Krakowie, Częstochowie, Zawierciu i nad Małą Panwią w miejscowości Ozimek. Ponadto huty znajdują się także poza rejonem GOP-u i jego okolic: w Ostrowcu Świętokrzyskim, Stalowej Woli i Warszawie.
Hutnictwo metali nieżelaznych:
Hutnictwo metali nieżelaznych dzieli się na:
- hutnictwo miedzi
- hutnictwo cynku i ołowiu
- hutnictwo aluminium
Hutnictwo miedzi tradycyjnie rozwijało się w regionie Dolnego Śląska, gdzie znajdowały się jej zasoby. Uległy one jednak wyczerpaniu. Pokłady surowca odkryto z kolei na monoklinie przedsudeckiej, gdzie istnieje Legnicko-Głogowski Okręg Miedziowy. Są to najbogatsze złoża miedzi w Europie i jedne z najbogatszych na świecie. Jednak, ponieważ złoża zalegają głęboko, ich pełna eksploatacja nie jest możliwa. Miedź w Polsce wydobywa się także w kopalniach: Lublin, Polkowice-Sieroszowice i Rudna. Rudy z tych kopalń są przesyłane do hut Głogów I, Głogów II i Legnica. Rudom miedzi towarzyszą także inne składniki, które się z nich pozyskuje, takie jak: srebro, złoto i platynowce. Hutnictwo miedzi w Polsce jest obecnie zbyt rozbudowane i przestarzałe. Około 60% miedzi przeznacza się na eksport.
Hutnictwo cynku i ołowiu rozwinęło się pierwotnie w Tarnowskich Górach w XVI wieku. W połowie XIX wieku hutnictwo tych pierwiastków w Polsce stanowiło 60% produkcji światowej. Obecnie głównym regionem wydobycia jest rejon Olkusz-Zawiercie, Bytom i Chrzanów. Pokłady zalegają dość płytko i posiadają znaczną miąższość. Huty cynku i ołowiu zlokalizowane są w pobliżu kopalń: w Miasteczku Śląskim, w Katowicach i w Bukownie koło Olkusza. Polska eksportuje cynk do krajów Europy Zachodniej jednak eksport ten stopniowo się zmniejsza.
Hutnictwo aluminium sięga początkiem do roku 1954, kiedy to w Skawinie uruchomiono pierwszą hutę aluminium w Polsce. W latach 60-tych XX wieku otworzono kolejną hutę w Koninie, a w latach 80-tych zamknięto hutę w Skawinie. Obecnie hutnictwo aluminium opiera się na imporcie boksytów z Węgier, a pełen profil produkcji prowadzi huta w Koninie (powstają tu: blachy, taśmy i folia aluminiowa).
