Egipt jest jednym z najstarszych regionów rolniczych na świecie. Panuje tu klimat zwrotnikowy skrajnie suchy (roczna suma opadów wynosi od 200 mm na północy do kilku mm na południu), a przeważające obszary kraju stanowią pustynie (około 94% powierzchni), stąd prowadzenie upraw jest możliwe jedynie w obszarze doliny i delty Nilu (jedyna stała rzeka Egiptu) i to prawie wyłącznie przy użyciu sztucznego nawadniania. Gospodarkę rolniczą opartą na nawadnianiu prowadzono tutaj już 2,5 - 3 tys. lat p.n.e.
Grunty orne zajmują w Egipcie jedynie 2,6 mln ha, z czego aż 70% znajduje się w delcie Nilu, a 20% w jego dolinie. Ponad to gospodarkę rolniczą prowadzi się także w wąskich pasach nizin nadmorskich Morza Śródziemnego oraz w oazach.
Swoją żyzność dolina i delta Nilu zawdzięczają corocznym wylewom rzeki, które powodują osadzanie żyznych namułów i tworzenie się z nich gleb aluwialnych. Obszary położone w dalszej odległości od rzeki nawadnia się za pomocą rozbudowanego systemu kanałów nawadniających i pomp wodnych. Niestety, w konsekwencji otwarcia Wysokiej Tamy Assuańskiej, która kontroluje obecnie przepływ Nilu, część niesionych przez rzekę osadów zostaje zatrzymywana przez tamę. Powoduje to degradację żyznych gleb znajdujących się poniżej oraz konieczność stosowania nawozów sztucznych, których nieumiejętne wykorzystanie prowadzi do wzrostu zasolenia gleb.
W Egipcie istnieje "prawo wodne", które reguluje wszystkie zagadnienia związane z dostępem do wody. Jego fundamentalną zasadą jest, iż wszyscy mają mieć zapewniony dostęp do wody.
Do głównych upraw żywieniowych kraju należą:
- zboża, głównie: pszenica, ryż i kukurydza.
- rośliny strączkowe: groch, fasola, bób i soczewica.
- rośliny oleiste: sezam i orzeszki ziemne.
- warzywa: cebula, pomidory i arbuzy.
Z roślin przemysłowych największe znaczenie mają: bawełna i trzcina cukrowa. Prowadzi się ponadto uprawy: owoców cytrusowych (głównie pomarańczy i mandarynek), winorośli, bananów, oliwek, fig i daktyli (2-gie miejsce na świecie).
Hodowla ma w Egipcie bardzo niewielkie znaczenie, co powodowane jest brakiem wystarczającej ilości paszy. Prowadzi się ją jedynie lokalnie, a głównymi zwierzętami hodowlanymi są: bydło i bawoły. Wykorzystuje się je przede wszystkim jako siłę pociągową do prac rolnych. Ponadto na pustyniach ludność koczownicza (nomadyczna) hoduje wielbłądy, owce i kozy.
Rolnictwo zatrudnia około 40% zawodowo czynnej ludności Egiptu. Jest ono jednak mało wydajne, gdyż wytwarza zaledwie 17% dochodu narodowego. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest stosowanie prymitywnych metod uprawy (głównymi narzędziami pozostają: motyka, cep, radło i sierp, ponadto nadal stosuje się ręczne koła wodne i pompy) i słaba mechanizacja rolnictwa.
