Nasz kraj znajduje się na trzecim miejscu w Europie ze względu na udział powierzchni rolnej w całości powierzchni kraju. Jedynymi krajami wyprzedzającymi Polskę są Francja i Hiszpania. Powierzchnia ta równa jest 18 608 tysięcy hektarów a więc 56% powierzchni całego kraju. Tak znaczna powierzchnia umożliwia użytkowanie ziemi w sposób mniej intensywny jak również stosowanie metod produkcyjnych przyjaznych dla środowiska naturalnego.

W Polsce największy udział posiadają gleby orne ( zajmują około 77% powierzchni użytków rolnych), co umożliwia na dostosowanie zasiewów zbóż, roślin pastewnych jak również pozostałych warzyw i owoców na potrzeby rynkowe. Polskie rolnictwo charakteryzuje się znacznym zróżnicowaniem. W naszym kraju istnieje niekorzystna sytuacja znacznego rozdrobnienia gospodarstw rolnych - średnio gospodarstwo rolne posiada 8,44 hektarów użytków rolnych (średnia wielkość gospodarstw rolnych w Unii Europejskiej wynosi około 18 ha). Około 32,2% z nich, posiada powierzchnię 15 i więcej hektarów. Kolejna grupa to gospodarstwa o powierzchni 10-15 ha - ich udział procentowy to 26,5% ogółu. Powyższa struktura, pozbawiona nadmiernej koncentracji produkcji pozwala na utrzymanie różnorodności biologicznej, będącej jedną z najbogatszych na kontynencie europejskim. Wielkość powierzchni użytków rolnych na terenie naszego kraju wynosi 1/5 całkowitej powierzchni rolnej w krajach Unii Europejskiej.

W zestawieniu z krajami UE koszt ziemi w Polsce nie jest wysoki. Ta niska cena jest wynikiem słabej jakości ziem, ogromnej podaży w wyniku zlikwidowania Państwowych Gospodarstw Rolnych i niewielkiego zainteresowania kupców naszymi ziemiami. Jednakże w Polsce zaznaczają się różnice w poszczególnych regionach, jeśli chodzi o cenę ziemi. Wysokie zainteresowanie kupnem ziemi spotykane jest w regionach o wysokim stopniu rozwoju rolnictwa. Tania ziemia nęci zagranicznych inwestorów, którzy poprzez zakup ziemi inwestują własny kapitał.

Ziemie na wsiach polskich utrzymały swe unikatowe w skali europejskiej, walory:

  • urozmaiconą rzeźbę terenu (duże zróżnicowanie warunków glebowych i klimatycznych powoduje, że na terenie naszego kraju spotykamy bogactwo różnorodnych siedlisk oraz krajobrazów naturalnych).
  • typ rolnictwa, który w pozostałych krajach Unii Europejskiej jest już utracony. Dlatego zarząd Unii Europejskiej próbuje wprowadzić zmiany i reformy we Wspólnej Polityce Rolnej, zmieniający typ intensywnej produkcji rolnej na rolnictwo zrównoważone. W Polsce coraz bardziej popularne jest uprawianie rolnictwa zrównoważonego, co stanowi nasz wielki atut. Powszechnie wszyscy wiemy, że rolnictwo ekstensywne polega na zastosowaniu większej pracochłonności a równocześnie staje się mniej wydajne. Korzyścią tego jest wspieranie optymalnego układu czynników wzrostu produkcji rolnej bez zanieczyszczenia środowiska przyrodniczego.

Polskie rolnictwo przeważa w produkcji zboża - około 77% produkcji rolnej, na drugim miejscu są ziemniaki - 7,5% produkcji rolnej oraz warzywa pastewne - 5,2% produkcji rolnej. Pierwsze miejsce w produkcji zbóż zajmuje pszenica, drugie żyto, którego produkujemy tak samo dużo jak nasi zachodni sąsiedzi - Niemcy.

Polska jest również znanym producentem szerokiego asortymentu warzyw, do których należą: kapusta, marchew oraz cebula. Znanymi i równie cenionymi na rynkach zagranicznych są polskie owoce jagodowe, a w szczególności truskawki oraz czerwona i czarna porzeczka. Trzeba tu zwrócić szczególną uwagę na polskie truskawki, które wyróżniają się spośród produktów innych krajów na międzynarodowych rynkach niepowtarzalnym aromatem i smakiem, dzięki czemu współcześnie są towarem szczególnie poszukiwanym przez konsumentów wielu krajów. Najbardziej znanymi produktami naszych sadów są przede wszystkim jabłka, wiśnie oraz śliwki.

W Polsce udział procentowy ludności zatrudnionej w rolnictwie jest około cztery razy większy niż w krajach Unii Europejskiej (w Polsce - 25,8%, w krajach UE - średnio 5,5%). Polscy rolnicy nie są bardzo wydajni; wielkość plonów polskich zbóż równy jest poziomowi, jaki Francja i RFN osiągały w latach 1966 -1970.

Polscy rolnicy są młodzi - około 1/3 właścicieli gospodarstw rolnych nie ukończyła czterdziestu lat, w gospodarstwach o powierzchni powyżej 15 ha - udział tych rolników wynosi 43%. To powoduje ich większą elastyczność w dostosowywaniu się do nowych warunków działania i wymagań rynku krajowego i międzynarodowego. Problemem na polskiej wsi jest niski poziom wykształcenia młodzieży, wiąże się to z wysokimi kosztami nauki w szkołach średnich i na uczelniach wyższych. Rodziny utrzymujące się z rolnictwa nie mogą sobie pozwolić na kształcenie wszystkich dzieci, co stwarza znaczne problemy w znalezieniu nowych miejsc pracy w sektorze, niezwiązanym z produkcją rolną.