Euro jest wspólną walutą krajów członkowskich Unii Europejskiej, wprowadzoną na mocy traktatu z Maastricht z 1992 r., który zakładał utworzenie Unii Gospodarczej i Walutowej (EMU - Economic and Monetary Union).
Proces wprowadzania euro obejmował 3 etapy. Pierwszy z nich trwał od maja 1998 r. do grudnia tegoż roku. Ustalono wówczas listę państw, które zakwalifikowały się do EMU, a były to: Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Portugalia oraz Włochy. Chęci do przystąpienia do EMU nie wyraziły natomiast: Dania, Szwecja i Wielka Brytania. Kraje te zadecydowały, że zostaną przy swoich walutach narodowych. Ostatni ówczesny członek Unii Europejskiej - Grecja - również nie wprowadził euro, gdyż nie spełniał kryteriów przynależności do EMU. Drugi etap wprowadzania nowej waluty trwał od stycznia 1999 r. do grudnia 2001 r. Polegał na wprowadzeniu euro, jako waluty rozliczeniowej w operacjach bezgotówkowych przy jednoczesnym funkcjonowaniu pieniędzy narodowych. Ustalono także kursy między walutami narodowymi a euro. Trzeci etap, który trwał od stycznia do lipca 2002 r., polegał na wprowadzeniu do powszechnego użycia monet i banknotów euro oraz ostatecznym wycofaniu pieniędzy narodowych. Wówczas również Grecja mogła przystąpić do strefy nowego pieniądza, gdyż spełniała po temu warunki.
Od stycznia 2002 roku euro jest jedynym środkiem płatniczym 12 krajów Unii Europejskiej: Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Luksemburga, Niemiec, Portugalii i Włoch. Banknoty są drukowane przez Europejski Bank Centralny.
Wartość euro ustalono na 1 do 1 w stosunku do ecu. Ecu (European Currency Unit), tzn. europejska jednostka walutowa, jest międzynarodową jednostką używaną w rozliczeniach z Europejskim Funduszem Współpracy Walutowej, a także pomiędzy krajami zrzeszonymi w Unii Europejskiej.
Znakiem graficznym euro jest zaokrąglona litera "E" z dwiema pionowymi równoległymi kreskami. Mają one symbolizować stabilność owej waluty w stosunku do dolara amerykańskiego (w jego znaku również mieszczą się dwie takie linie).
Wszystkie monety euro mają identyczny awers i różne rewersy. Na awersie przedstawione są różnorodne motywy architektoniczne oraz idee Unii Europejskiej, na rewersie z kolei ukazane są motywy narodowe kraju (na przykład euro niemieckie ma przedstawioną Bramę Brandenburską, a belgijskie - profil króla Alberta II).
Banknoty różnią się w poszczególnych krajach kolorem i wielkością. Ich podstawowym motywem jest 7 stylów architektonicznych zaczerpniętych z europejskiej historii sztuki. Awers przedstawia sklepienia, a rewers mosty. Na banknotach umieszczone są także symbole unijne.
1 stycznia 2002 r. w krajach europejskich wprowadzono monety - 1 i 2 euro oraz 1, 2, 5, 10, 20, 50 eurocentów, oraz banknoty - 5, 10, 20, 50, 100, 200 i 500 euro, z czego 1 euro równa się 100 eurocentom.
