Tatry jest to masyw górski rozciągający się na granicy Polski i Słowacji, powstały w wyniku orogenezy alpejskiej. Polskie Tatry stanowią 20% ich powierzchni, a dzielą się na Tatry Zachodnie i Wschodnie. Cały ich teren obejmuje Tatrzański Park Narodowy.
Tatry cechują się dużym bogactwem i różnorodnością roślinności. Występują tu dwa gatunki endemiczne - wiechlina szlachetna i świetlik bezostny oraz relikty z poprzednich epok geologicznych - z epoki lodowcowej pozostał dębik ośmiopłatkowy, wierzba karłowata i wierzba żyłkowana, natomiast z trzeciorzędu - goździk lśniący i ostróżka tatrzańska.
Na zróżnicowanie szaty roślinnej Tatr duże znaczenie mają różnice w budowie geologicznej podłoża. W zależności od tego, czy w podłożu znajdują się skały krystaliczne czy wapienne rozwinęły się różne zbiorowiska roślinne. Na podłożu krystalicznym występują: goryczka kropkowana, dzwonek alpejski, kozłowiec oraz pierwiosnka maleńka, na podłożu wapiennym natomiast: goździk, aster, szarotka, goryczka wiosenna i obuwik.
Szata roślinna Tatr ma układ piętrowy, na który wpływ mają zmieniające się wraz z wysokością warunki termiczne. Wyróżnia się:
- regiel dolny - sięga do wysokości 1200m n.p.m. Stanowią go lasy bukowe i bukowo-jodłowe. Występuje tu także świerk. Strefę tę zajmują liczne polany i łąki, pozostałe po dawnym wyrębie lasów, wykorzystywane do hodowli owiec. Porasta je bujna roślinność trawiasta oraz zioła, tworzące zespół mieczyka dachówkowego i mietlicy pospolitej. Spotkać tu można także ponad 100 gatunków roślin kwiatowych, m. in. kwitnących na wiosnę krokusów czy pierwiosnków wyniosłych.
- regiel górny - rozciąga się na wysokości od ok. 1200 m do ok. 1550 m n.p.m. Stanowią go bory świerkowe z pojawiającymi się niekiedy jarzębiną i limbą. Dla runa leśnego tego piętra typowe są mchy oraz paprotnik ostry i kosmatka olbrzymia. Spotkać tu można także m. in.: wiciokrzew czarny, powojnik alpejski, borówkę brusznicę i borówkę czernicę. Wśród kwiatów wyróżniają się: goryczka trojeściowa, goryczka orzęsiona oraz dzwonek skupiony.
- piętro kosówki - zajmuje obszary położone na wysokościach między ok. 1500 a 1800 m n.p.m. Porasta je kosodrzewina. Im wyżej, tym staje się coraz niższa i rzadsza. W piętrze tym spotkać można także jarzębinę zwyczajną, jarząb mączny oraz jarząb nieszypułkowy.
- piętro hal - rozciąga się na wysokości od 1800 do 2300 m n.p.m. Dla tego piętra typowe są: dębik ośmiopłatkowy, wierzba żyłkowana i wierzba zielna oraz skalnice i fiołek alpejski.
- piętro turni i piargów - turnie zajmują najwyższe szczyty górskie położone na wysokości ponad 2300 m n.p.m. Ze względu na surowe warunki klimatyczne i brak rozwiniętych gleb w większości pozbawione są roślinności. Występują tu jedynie mchy i porosty. Na piargach spotkać można skalnicę naprzeciwległą.
Świat zwierząt tatrzańskich, podobnie jak szata roślinna, również jest bardzo bogaty i zróżnicowany. Lasy regla dolnego i górnego zamieszkują wilki, jelenie, sarny, lisy i dziki. Spotkać można tu także kuny, łasice i gronostaje, rysia, żbika oraz niedźwiedzia brunatnego. Dla wyższych pięter Tatr typowe są kozice, świstaki, darniówki tatrzańskie i polniki tatrzańskie. Spośród ptaków charakterystyczne są: orzechówka, świergotek góralski, pluszcz, pomurnik oraz orzeł przedni. Z płazów i gadów spotkać tu można salamandrę plamistą, traszki i żmiję zygzakowatą.
Największym zwierzęciem tatrzańskim jest niedźwiedź brunatny, którego liczebność szacuje się na 12 - 13 osobników. Jest to trudno policzalne, gdyż przedstawiciele tego gatunku wędrują swobodnie między Tatrami polskimi a słowackimi.
Najbardziej charakterystycznym gatunkiem Tatr jest jednak kozica tatrzańska, która stała się symbolem Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jest objęta ochroną gatunkową, a liczebność tego gatunku wynosi około 130 sztuk.
