Tkanka nabłonkowa
Jest ona jedną z najważniejszych pośród innych tkanek zwierzęcych. Wskazuje na to chociażby moment w rozwoju embrionalnym, na którym się pojawia jest to stadium blastuli. Chociaż może się ona od różnicować i na późniejszych stadiach rozwoju z ektodermy bądź endodermy.
Tkankę tą dzieli się pod względem różnic w jej strukturze oraz sprawowanych funkcji na:
- nabłonek wielowarstwowy - pełni funkcję okrywającą u kręgowców; jego komórki ułożone są warstwowo jedne na drugich;
- nabłonek jednowarstwowy - nabłonek typowy dla bezkręgowców pełniący funkcję okrywającą; jak sama nazwa wskazuje komórki występują tu tylko w jednej warstwie;
Komórki tworzące omawianą tkankę ściśle przylegają ze sobą ścianami, zaś substancja międzykomórkowa występuje tu w minimalnej ilości, co odróżnia tę tkankę od tkanki łącznej. Pomiędzy kolejnymi komórkami występują charakterystyczne złącza, które czasami mogą zanikać, gdy komórki łączą się w jedną całość o nazwie syncycjum.
Funkcje nabłonka: nadrzędną jest funkcja ochronna, jednak nabłonek ten bierze także udział w procesie wchłaniania ( dzięki występowaniu specyficznych wytworów komórek go budujących), stanowi barierę dla drobnoustrojów a także obszar, na którym dochodzi do wymiany gazowej oraz wydalania zbędnych produktów.
Pod względem budowy wyróżniamy nabłonki:
- jednowarstwowe: płaski, walcowaty, sześcienny oraz przejściowy;
- wielowarstwowe: płaskie lub walcowate;
Pod względem pełnionych funkcji wyróżniamy nabłonki: wydzielnicze oraz okrywające.
