Bursztyny - charakterystyka bohaterów
W „Bursztynach” Zofii Kossak każde opowiadanie posiada osobnych bohaterów. Pojawiają się w nich zarówno postacie fikcyjne, jak i również historyczne. Wśród najważniejszych można znaleźć:
Rodzina Golęchów – mieszkają na Pomorzu w czasach pierwszych Słowian i zajmują się poszukiwaniem bursztynów, które służą im m.in. jako pożądany towar wymiany z kucami z dalekich stron świata.
Dzierżek – mieszkaniec słowiańskiej osady, który przynosi wiadomość o Mieszku, który zamierza zabrać im słowiańskich bogów i zmusić do nowej wiary.
Mieszko I – pierwszy władca Polski, który poślubił czeską Dobrawę i przyjął chrzest, aby wzmocnić pozycję Polski na arenie międzynarodowej.
Bolesław Chrobry – syn Mieszka I i pierwszy koronowany król Polski. Przysięga ojcu na łożu śmierci, że będzie samodzielnie rządził krajem i powiększał jego terytorium. Z honorami gości Ottona III podczas wyprawy do grobu św. Wojciecha, ukazując kraj bogaty i rozwinięty.
Biskup Odrowąż – krakowski biskup Iwo, który odwiedza zakon cystersów w Mogile i podziwia dokonania zakonników.
Kinga – wdowa po Bolesławie Wstydliwym, święta. To ona podsuwa pomysł, aby bronić się przed Mongołami i wysłać gońców do Węgier po pomoc.
Kazimierz Wielki – jeden z najznakomitszych królów Polski. Zastał Polskę biedną, a zostawił bogatą i silną, dzięki uczciwemu traktowaniu poddanych.
Zygmunt I – król, odbierał hołd pruski od Albrechta Hohenzollerna.
Zygmunt August – król, który dbał także o mieszkańców wybrzeża i rozbudowę floty morskiej.
Mikołaj Rej – pierwszy poeta, który tworzył po polsku, a nie po łacinie.
Jan Kochanowski – wybitny poeta, który prawdziwe szczęście znalazł w Czarnolesie.
Katarzyna Sydoniak – księżna cieszyńska, nazywana czarną księżną. Słynęła z nieustępliwości. Zmieniła prawo, pozbawiając się wyłącznego prawa do polowań.
Piotr Skarga – kaznodzieja i patriota. Widział nierówności pomiędzy stanami i konieczność reform na różnych płaszczyznach.
Rembrandt – słynny malarz holenderski, autor obrazu „Polski jeździec”. Autorka w jego roli obsadza pułkownika Pawła Noskowskiego z Chorągwi Lisowskiej.
Jan III Sobieski – król Polski, zwycięzca pod Wiedniem zyskał chwałę i przychylność władców europejskich, których obronił przed najazdem tureckim.
Imć Winnicki – szlachcic, błazen i przyjaciel króla Jana III Sobieskiego, znany z dowcipu i poczucia humoru.
Jacek Kulesza – szlachcic, fundator kościoła. Jest zbyt skąpy, aby go odbudować. Decyduje się na to dopiero w obliczu śmierci. Prawdopodobnie postać fikcyjna.
Bogusz – szlachcic, gospodarz wydający przyjęcie z okazji zaręczyn córki. Sprawy Polski są mu obojętne, najważniejsza jest możliwość biesiadowania i pijaństwo.
Stanisław Leszczyński – król Polski, dwukrotnie zasiadał na tronie. Ostatecznie został wyrzucony z kraju, gdyż tak było na rękę szlachcie, dbającej o swoje przywileje. We Francji okazał się dobrym, sprawnie działającym władcą. Do końca nie mógł pogodzić się z tym, że nie jest w stanie naprawić Rzeczpospolitej.
Stanisław Konarski – zakonnik, patriota i reformator. Doprowadził do reformy szkolnictwa.
Karol Radziwiłł – książę wojewoda wileński, w opowiadaniu ukazany jako gaduła, opowiadający nieprawdopodobne historie.
Michał Kazimierz Ogiński – hetman, który z własnych środków sfinansował budowę kanału łączącego Morze Czarne z Bałtykiem, co umożliwiało łatwiejszy przepływ towarów.
Stanisław Poniatowski – król Polski, organizator obiadów czwartkowych, patriota. Nie lubił pijaństwa i widział potrzeby reform, dlatego naraził się szlachcie.
Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski, Szczęsny Potocki – zdrajcy targowiccy. Oddali Polskę carycy Katarzynie i nasłali na króla carskie wojsko w obawie o utratę przywilejów szlacheckich.
Maciej Dulęba, Suchorzewski – przeciwnicy konstytucji 3 maja, w Targowicy widzieli nadzieję na obronę swoich przywilejów. Szybko przekonali się, że stracili znacznie więcej.
Tadeusz Kościuszko – polski emigrant, dowodził insurekcją kościuszkowską (powstaniem przeciwko Prusom i Rosji), walczył o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
Antoni Malczewski – pisarz i alpinista. Pierwszy człowiek, który zdobył Mont Blanc.
Jura Gaydzica – chłopski pisarz z Cisownicy koło Ustronia i miłośnik książek. Autor pamiętnika „Dla pamięci rodzaju ludzkiego”. Spotyka się z profesorem Brodzińskim, ale kompletnie nie rozumie jego twórczości.
Kazimierz Brodziński – poeta sentymentalny, który w swoich utworach opiewał pracę chłopów i uroki wsi. Jego poezja jest niezrozumiała dla Gaydzicy, co załamuje poetę.
Julian Ursyn Niemcewicz – polski poeta, pisarz i publicysta, członek, a potem prezes Polskiego Towarzystwa Nauk.
Wacław Rzewuski – syn zdrajcy targowickiego Seweryna, powstaniec listopadowy. Gdy w ramach kary z udział w powstaniu jego majątek ma zostać wylicytowany, Rzewuski uwalnia konie i ucieka wraz z nimi. Żałuje, że nie zmazał win ojca.
Adam Mickiewicz – wybitny poeta polski i emigrant mieszkający w Paryżu. Tam znajduje wenę do napisania „Pana Tadeusza”.
Fryderyk Szopen (Chopin) – słynny polski kompozytor, emigrant w Paryżu. Tu tworzy i daje koncerty. W każdej jego nucie słychać tęsknotę za Polską.
Karol Marcinkowski – lekarz, wybitny działacz społeczny, zasłużony dla Poznania i podziwiany nawet przez Niemców.
Wilson – prezydent Stanów Zjednoczonych, obecny na konferencji w Wersalu.
Georges Clemenceau – francuski minister wojny obecny w Wersalu podczas konferencji. To on ogłosił kary dla Niemiec.
Roman Dmowski i Ignacy Paderewski – delegaci polscy podczas konferencji w Wersalu. Liczyli na więcej korzyści dla niepodległej Polski.
Wawrzyn Hajda – śląski poeta i autor pieśni. Patriota, który pragnął zobaczyć legiony polskie.
