Makbet - charakterystyka bohaterów

Makbet – główny bohater dramatu mąż lady Makbet, kuzyn króla Dunkana; syn Sinela, tan Glamis oraz Kawdoru; tyran, następca Dunkana; król Szkocji; morderca, który podstępem przejął władzę; poznajemy go jako zwycięskiego wodza szkockiego wojska, który jest wierny królowi; kiedy jednak Makbet poznaje przepowiednię czarownic, budzi się w nim żądza władzy, podsycana przez lady Makbet; kobieta układa cały plan, a Makbet wciela go w życie; lady Makbet uważa swego męża za słabego, słabością tą jest głównie strach przed doczesną karą i ewentualne wątpliwości; Makbet wie, że Dunkan był dobrym królem; jednocześnie wmawia sobie, że nie wygra z przeznaczeniem; stopniowo zagłusza wszelkie ludzkie uczucia; zdaje sobie sprawę, że nie zmaże krwi ze swoich rąk i nigdy już nie zazna spokoju, nie cofa się jednak nawet przed zabiciem Banka – swego przyjaciela, który jako ojciec przyszłych królów stanowi dla niego zagrożenie; to, że Makbet widzi jego ducha, można uznać to za objaw szaleństwa i wizualizację nieczystego sumienia. Po wysłuchaniu przepowiedni widziadeł sprowadzonych przez czarownice Makbet uważa się za niezwyciężonego; uważa, że nie ma człowieka, który nie wyszedł z kobiecego łona, a las birnamski nie ma przecież prawa się poruszyć; jednak przepowiednia czarownic spełnia się co do joty; dzięki pomysłowi Malkolma, armia przypomina las, który zbliża się do zamkowych bram, a Makduf okazuje się wcześniakiem, którego przed czasem wyjęto z matczynego łona. Makbet zna już swój koniec, ale walczy do końca. Ostatecznie przyczynia się do własnej zguby.

Lady Makbet – żona Makbeta; to ona planuje zabójstwo króla Dunkana; jedynym momentem, kiedy ma wyrzuty sumienia, jest chwila, kiedy stwierdza, że władca jest podobny do jej ojca; później podsyca u męża żądzę władzy; jest dobrą aktorką; potrafi udawać; zagłusza w sobie wyrzuty sumienia; mąż uważa ją za tak odważną, jak mężczyzna: ostatecznie kobieta popada w szaleństwo; lunatykuje, majaczy, wciąż widzi krwawą plamę na swoich rękach; ostatecznie popełnia samobójstwo.

Charakterystyka postaci drugoplanowych:

Banko – przyjaciel Makbeta; ojciec Fleance’a; według przepowiedni czarownic to on będzie ojcem królów, tym samym staje się dla niego zagrożeniem; podstępnie zamordowany przez Makbeta, kiedy wracał na ucztę; jego duch zjawia się na wieczerzy, zajmując miejsce Makbeta przy stole; jest widziany tylko przez niego; może być więc jedynie projekcją szalonego umysłu dręczonego wyrzutami sumienia.

Król Dunkan – władca Szkocji; kuzyn Makbeta; ojciec Malkolma i Donalbeina; według słów samego Makbeta jest dobrym władcą; zabity podstępem przez Makbeta.

Malkolm – syn Dunkana, wyznaczony przez niego na swojego następcę; po przejęciu władzy przez Makbeta ucieka do Anglii, gdzie razem z królem tamtejszego kraju szykuje zbrojne powstanie przeciwko Makbetowi; to on wymyśla fortel z gałęziami z lasu birnamskiego; tak spełniła się przepowiednia czarownic.

Donalbein – syn króla Dunkana i brat Malkolma; po przejęciu władzy przez Makbeta ucieka do Irlandii.

Makduf – tan Fife’u; lekceważy wezwanie Makbeta, nie zjawia się na koronacji i na uczcie; popada w niełaskę nowego króla, w końcu ucieka z kraju; jego żona i syn zostają zamordowani na rozkaz Makbeta; to on jest człowiekiem z przepowiedni czarownic, urodził się bowiem przedwcześnie i został wyjęty z łona matki; zabija Makbeta w walce, by pomścić śmierć najbliższych; przynosi nowemu władcy, Malkolmowi, głowę tyrana.

Lady Makduf – rozumie decyzję męża; wykorzystuje poczucie humoru, by ukryć przed synem lęk o swego męża; zostaje zamordowana na rozkaz Makbeta wraz z synem.

Lennox, Rosse, Angus – szkoccy panowie, wierni słudzy króla Dunkana; nie godzą się na tyranię Makbeta, wierzą, że to Malkolm zwycięży, a w Szkocji zapanuje pokój.

Charakterystyka postaci fantastycznych:

Czarownice – choć przypominają kobiety, są wyschnięte i mają brody; są mściwe; spotykają się na stepie i w jaskini; przepowiadają, Makbetowi, że zostanie królem, a Banka nazywają ojcem królów; za sprawą czarów i różnych obrzydliwych składników wywołują widma, które udzielają Makbetowi wskazówek i przepowiadają mu koniec, choć na początku bohater nie zdaje sobie z tego sprawy.

Hekate – w mitologii greckiej i rzymskiej bogini czarów, magii i ciemności; jest wściekła na czarownice, że ukazały się Makbetowi bez jej zgody; zapowiada wiedźmom, że bohater zjawi się u nich ponownie; udaje się po zsiadłą krew z księżycowego rogu – to składnik, dzięki któremu Makbet pozna swoją przyszłość.

Głowa w hełmie – pierwsze z widm, które wyłoniło się z kotła wiedźm i ukazało Makbetowi; zjawa czyta w sumieniu bohatera; radzi mu, by strzegł się Makdufa, tana Fife’u.

Widmo krwawego dziecka – drugie z widziadeł; radzi Makbetowi, żeby był śmiały i się nie lękał; przepowiada, że nie zgładzi go nikt, kto wyszedł z kobiecego łona.

Dziecko w koronie z drzewkiem w ręku – trzecia, ze zjaw; przepowiada Makbetowi, że będzie niezwyciężony dopóty, dopóki las birnamski się nie poruszy.