Beniowski - problematyka
Beniowski jako poemat dygresyjny to utwór, który czytać należy jako autoprezentację samego Słowackiego i jego myślenia o literaturze. Z tego utworu pochodzi w końcu słynne „aby język giętki powiedział to, co pomyśli głowa”. Utwór wyraźnie koncentruje się na narratorze, jego komentarzach, dygresjach, za pomocą których prezentuje on swoje stanowisko w świecie polskiej emigracji we Francji. Rysuje się tutaj postawa pełnego ciętych ripost ironisty, szydercy, osobowości pełnej kontrastów, której odpowiada tak samo ironicznie-szydercza twórczość. Słowacki pokazuje się tutaj jako indywidualista, który walczy o swoje miejsce w świecie literatury, nie tylko z Mickiewiczem, ale i jego gorącymi admiratorami takimi jak Januszkiewicz czy Ropelewski, którzy nie chcieli uznać prawa do innego opowiadania o świecie niż to, które prezentował autor Pana Tadeusza.
We wcześniejszych swoich utworach Słowacki prezentował się jak wyobcowany, nieszczęśliwie zakochany, wrażliwy – tutaj jest zdecydowanie bardziej szyderczy i godzący we wrogów zjadliwymi komentarzami.
Beniowski to także utwór, który w krzywym zwierciadle stawia kwestie dotychczasowej romantycznej twórczości, mitu bohatera romantycznego, nieszczęśliwej miłości, narodowowyzwoleńczej walki. Zmusza do spojrzenia na wykreowany (także przez niego) świat zupełnie z innej perspektywy.
Pytania i odpowiedzi z podręczników, w których omawiana jest ta lektura, znajdziesz na stronie Skul.pl
Język polski. Przeszłość i dziś. Klasa 2. Podręcznik. Część 1 - odpowiedzi i rozwiązania
