Cierpienia młodego Wertera - geneza utworu i gatunek
Johann Wolfgang Goethe napisał „Cierpienia młodego Wertera” w dużej mierze pod wpływem własnych doświadczeń. Przebywał w Wetzlarze między 25 maja a 11 września 1772 roku. Poznał tam Charlotte Buff oraz jej narzeczonego Christiana Kestnera, którzy byli pierwowzorami postaci Lotty i Alberta. Do kobiety zapałał Goethe uczuciem, zaprzyjaźnił się z jej owdowiałym ojcem – wiele więc wydarzeń pokrywa się narracją powieści.
„Cierpienia młodego Wertera” Johanna Wolfganga Goethego to powieść epistolarna, składająca się w większości z listów Wertera do przyjaciela Wilhelma oraz kilku do Lotty i Alberta. Opatrzona jest przedmową wydawcy, zamyka ją także długi passus od wydawcy do czytelnika, w którym wyjaśnia się ostatnie dni Wertera. Powieść epistolarna sprawia, że narracja tego utworu jest pierwszoosobowa, a Werter i jego emocje wysuwają się na plan pierwszy. Warto jednak pamiętać, że powieść ta była także uznawana za pierwszą w Niemczech powieść mieszczańską.
