Ogniem i mieczem - charakterystyka bohaterów

Postacie historyczne

W „Ogniem i mieczem” Sienkiewicza pojawia się wiele postaci historycznych, które trzeba odróżniać od tych, których pierwowzory istniały, ale pisarz nada im zupełnie inne życiorysy w powieści (Skrzetuski, Wołodyjowski, Bohun). Najważniejsi bohaterowie historyczni do Jeremi Wiśniowiecki i Bohdan Chmielnicki. Na planie wielkiej historii „Ogniem i mieczem” to opowieść o ich konfrontacji (niekoniecznie zgodna z przekazami historycznymi). 

Jeremi Wiśniowiecki – książę, przedstawiciel magnaterii,  przedstawiony jako bohater narodowy, zbawca ojczyzny, odpowiedzialny, bardzo świadomy znaczenia swoich decyzji, niepragnący władzy dla niej samej; dość niski, szczupły, o jasnej cerze i kruczoczarnych włosach, niespecjalnie zainteresowany kosztownościami, strojnym ubiorem (który wkładał właściwie jedynie od święta); przypomina w wielu momentach zdecydowanie bardziej rycerza niż władcę; panuje niepodzielnie, jest zdecydowany, bierze odpowiedzialność za swoje czyny, a nad żołnierzami roztacza wręcz ojcowską opiekę (widać to w stosunku do Skrzetuskiego); dla dobra ojczyzny potrafi poświęcić własne ambicje. 

Bohdan Chmielnicki – ukraiński drobny szlachcic herbu Abdank, hetman kozacki, przywódca powstania na Ukrainie; zaprezentowany w bardzo negatywny sposób, na zasadzie przeciwieństwa do Jaremy: jako olbrzymi, bardzo wyrazistych rysów, o czarnych oczach; jest to człowiek odważny, ale i zdolny do zdrady, zaprezentowany zostaje jako chytry i dobrotliwy jednocześnie, potrafi być wyjątkowo przebiegły, podporządkowuje swojej woli ogromne masy ludzkie, prze do realizacji własnych ambicji, chce się przede wszystkim zemścić, a niedola Kozaków to dla niego tylko pretekst; to jednak przykład bardzo wytrawnego polityka, który z ryczącego lwa błyskawicznie potrafi się zmienić w przymilnego lisa. 

Gryzelda Wiśniowiecka – żona księcia Jeremiego

Czapliński – podstarości czehryński, zawadiaka i pieniacz, który wywołuje konflikt z Chmielnickim 

Pułkownik Barabasz – pułkownik czerkaski, Kozak w służbie Rzeczpospolitej, ukrywał u siebie przywileje królewskie dla Kozaków, które wykradł Chmielnicki

Ksiądz Muchowiecki – kapelan Jaremy, który wspiera walczących w Zbarażu,

Stefan Czarniecki – pułkownik husarski, wyjątkowy rycerz, który walczył później ze Szwedami

Adam Kisiel – wojewoda bracławski,  dążący do pokojowego rozwiązania konfliktu

Islam Girej – chan tatarski, sojusznik Chmielnickiego, którego wsparcie pozwala Kozakom zdobyć przewagę nad Rzeczpospolitą

Tuhaj-bej – Tatar, dowódca czambułów wspierających Chmielnickiego, wyjątkowo waleczny

Postacie fikcyjne

Jan Skrzetuski – szlachcic herbu Jastrzębiec, oficer, namiestnika, a w końcu porucznik w chorągwi husarskiej Jaremy; bardzo przystojny, młody, o wyraźnych rysach twarzy; silny, odważny, opanowany, doskonały żołnierz, bezwzględnie oddany swojemu dowódcy; patriota, który dla obrony ojczyzny odkłada walkę o własne szczęście, jest niezwykle prawy i uczciwy, nie znosi kłamstwa, wyjątkowo ceni honor; nigdy nie zawodzi pokładanego w nim zaufania. Jest bardzo dumny, nawet w niewoli zachowuje powagę, porównaniu do innych bohaterów Trylogii w wątku miłosnym przyjmuje raczej bierną postawę, kocha Helenę, ale nie walczy o nią za wszelką cenę, przekładając walkę za ojczyznę na poszukiwania ukochanej, odbijają ją dla niego z rąk Bohuna przyjaciele

Michał Wołodyjowski – młody oficer dragonów księcia Jeremiego, mistrz szabli, wyjątkowo uczciwy, odważny, wierny przyjaciel, do tego doskonały dowódca, nie miał specjalnego szczęścia w miłości.

Longinus Podbipięta – litewski szlachcic herbu Zerwikaptur, wyjątkowo wysoki, chudy, ale przy tym niewiarygodnie silny, bardzo uczciwy, prosty, czasami wręcz naiwny, ślubuje dochowanie czystości do czasu ścięcia jednym ruchem miecza trzech głów nieprzyjaciela (co czyni w Zbarażu); gotów na poświęcenie dla dobra ojczyzny, ginie z modlitwą na ustach 

Jan Onufry Zagłoba – szlachcic herbu Wczele, typowy polski sarmata, z blizną na czole, bielmem na oku, otyły, rozmiłowany w jedzeniu i piciu, ceni sobie wygodę, ale jednocześnie dla najbliższych jest gotów na wiele, to on ratuje Helenę przed Bohunem, to potem on bierze udział w wyprawie, aby odbić ją z rąk Horpyny, zawsze wyróżnia się sprytem i zaradnością, mimo że nie zawsze jest wyjątkowo odważny

Jurko Bohun – kozacki podpułkownik, o ogromnej sławie, bardzo odważny, wręcz drapieżny, butny i dumny, nie umie pogodzić się z ugodą pod Zbarażem tak, jak nie umiał pogodzić się, że Helena, którą szczerze pokochał wybrała innego; do samego końca walczy o wolność, nie wchodzi w układy, pozostaje wierny swoim zasadom. 

Helena Kurcewiczówna – córka kniazia Wasyla Kurcewicza, wychowywana przez ciotkę, źle przez nią traktowana, przyrzeczona Bohunowi; pokochana jednak przez Skrzetuskiego od pierwszego wejrzenia z wzajemnością; piękna kobieta, dumna, odważna, w trakcie ucieczki przed Bohunem prezentuje się jako silna i zdecydowana

Kniahini Kurcewiczowa – żona Konstantyna, stryja Heleny, kobieta wątpliwego pochodzenia, która przez długi czas samowładnie rządzi Rozłogami, które powinny należeć się Helenie; za wszelką cenę chce pozbyć się dziewczyny, więc przyrzeka jej rękę Bohunowi w zamian za opiekę, potem jednak musi zgodzić się na warunki Skrzetuskiego, co ostatecznie kończy się tym, że Bohun morduje ją i jej synów

Rzędzian – szesnastoletni służący Skrzetuskiego, wierny i lojalny sługa, który sprawnie potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji, dzięki czemu jest w stanie odnaleźć się tak po polskiej, jak i ukraińskiej stronie konfliktu, choć do końca pozostaje wierny Skrzetuskiemu; przebiegły nie mniej niż Zagłoba, czasami ujawnia mściwość i zawziętość

Charłamp – litewski szlachcic zakochany w Anusi Borzobohatej, ze względu na co wyzywa na pojedynek Wołodyjowskiego, uznając go za rywala; zapalczywy, bardzo emocjonalny.