Inny świat - biografia autora
Gustaw Herling-Grudziński (1919-2000) był pisarzem i publicystą, jednym z najważniejszych współpracowników Jerzego Giedroycia — organizatora życia polskiej emigracji po 1945 roku. Sam Grudziński pierwsze lata życia spędził w Suchedniowie i Kielcach. W tych ostatnich ukończył także Gimnazjum im. M. Reja. Po edukacji podstawowej zapisał się na Uniwersytet Warszawski, na filologię polską, którą studiował przez dwa lata 1937-1939 do momentu wybuchu II wojny światowej.
Debiutował już w 1935 roku. Przede wszystkim były to reportaże publikowane w „Kuźni Młodych”. Był także autorem tekstów drukowanych w tygodnikach takich jak „Ateneum”, „Pion”, „Pióro”. Po wybuchu wojny założył warszawską grupę konspiracyjną PLAN. Jako emisariusz w listopadzie 1939 roku wyruszył na Litwę. Podczas podróży zatrzymało go NKWD. Oskarżono go o szpiegostwo przeciw Związkowi Radzieckiemu i skazano na pobyt w obozie pracy w Jercewie k. Archangielska. Swoje doświadczenia z tego czasu opisał w „Innym świecie” - książce, która stała się jednym z najważniejszych dokumentów życia obozowego w Rosji. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski został zwolniony z obozu. Jeszcze w Rosji wstąpił do polskiej armii, z którą w 1942 roku przeszedł przez Środkowy i Bliski Wschód. W 1943 roku poznał Józefa Czapskiego, Jerzego Giedroycia. Nawiązał z nimi współpracę, która potem kontynuował po wojnie. Brał udział w bitwie o Monte Cassino, za co został odznaczony krzyżem Virtutti Militari.
Po zakończeniu wojny przeniósł się najpierw do Rzymu. Tutaj kierował działem literackim czasopisma „Orzeł Biały”. Potem w 1945 z przedmową Czapskiego wydał zbiór „Żywi i umarli”. Sporo publikował w prasie wojskowej. Po rozwiązaniu polskich sił zbrojnych na Zachodzie zamieszkał wraz z żoną, Krystyną Domańską w Londynie. Mieszkał tutaj w latach 1948-1952. Po śmierci żony przeprowadził się do Monachium. Tutaj pracował w Radiu Wolna Europa. Kierował działem kulturalnym do 1955 roku. Potem osiadł w Neapolu. Ożenił się z córką włoskiego filozofa Benedetto Crocego — Lidią.
Jego utwory były zakazane przez komunistyczną cenzurę do 1988 roku. Funkcjonowały jednak w drugim obiegu. Opowiadania były tłumaczone na wiele języków. Był od początku związany z Instytutem Literackim i środowiskiem paryskiej „Kultury”. Przez wiele lat współpracował z Jerzym Giedroyciem. Został pochowany na neapolitańskim cmentarzu Poggio Reale.
Jego najważniejsze książki to: „Inny świat”, „Dziennik pisany nocą”, „Wieża i inne opowiadania”.
