Pochwała głupoty - charakterystyka bohaterów
Głupota, główna bohaterka „Pochwały głupoty”, to alegoryczna postać, która przedstawia się jako dobroczynna siła rządząca światem. Jest pewna siebie, elokwentna i ironiczna – wychwala samą siebie, ukazując jednocześnie absurd i hipokryzję społeczeństwa. Twierdzi, że to ona zapewnia ludziom szczęście, ponieważ pozwala im żyć w złudzeniach, unikać trosk i odnosić sukcesy. Jej przemowa jest pełna paradoksów, a jej postać balansuje między komizmem a ostrą krytyką rzeczywistości. W finale sugeruje, że nawet prawdziwa wiara wymaga pewnej prostoty, co pozostawia czytelnika z refleksją nad granicą między głupotą a mądrością.
