Ballada bezludna - Środki stylistyczne
Środki stylistyczne zastosowane w utworze „Ballada bezludna” to:
- epitet - „ludzkim oczom”, „zmienną łatą”, „wonne miejsce”;
- personifikacja – „A to jakaś mgła dziewczęca chciała dostać warg i oczu”, „Gdzież me piersi, Czerwcami gorące”, „kwiaty wiły się we wieńce”, „dech łąki wrzał od wrzawy”;
- metafora - „W swym bezpieczu szmaragdowym rozkwitał w bezmiar łąka”, „zabóstwiło się cudacznie”, „zdyszanego męką łona”, „pająk w nicość sieć nastawił, by pochwycić cień jej cienia”;
- powtórzenie – refren po każdej strofie;
- hiperbola - „Pająk w nicość sieć nastawił, by pochwycić cień jej cienia”;
- anafora – w refrenie: „Czemuż nie ma ust moich na łące? […] Czemuż rąk mych tam na kwiatach nie ma?”;
- neologizm - „potrupne”, „zabóstwiło się”, „wykrapiały się wiśniato”, „wrzawnie”.
