Ballada bezludna - geneza utworu i gatunek/typ liryki
Utwór pochodzi z tomu „Łąka” (1920) i zamyka cykl „Ballad”. Leśmian rozwija własną mitologię natury – świat pozbawiony ludzi, ale pełen duchowych i metafizycznych napięć. „Ballada bezludna” wyraża jego przekonanie, że istnienie jest ciągłym procesem stawania się, a granica między bytem i nicością jest cienka i bolesna.
Typ liryki: liryka pośrednia, liryka opisowa, liryka refleksyjno-filozoficzna.
