Nowy wspaniały świat - geneza i gatunek utworu
„Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya to antyutopia, a więc gatunek powieści prezentujący świat pełen niesprawiedliwości, nierówności, poniżania słabszych. W tej powieści cała niesprawiedliwość wytłumaczona jest koniecznością utrzymania stabilizacji i podziału kastowego, natomiast narrator konsekwentnie pokazuje nam, jak wiele nieszczęścia jednostkom przynosi tak skonstruowany świat. Symbolem dystopii jest soma – narkotyk, który zażywa się, aby nie cierpieć, nie myśleć, nie rozbudzać w sobie emocji.
„Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, napisany w 1931 roku, to powieść, która stała się jedną z najsłynniejszych literackich antyutopii, a także bezcennym komentarzem do rozgrywających się w latach 30. XX wieku zmian politycznych, przede wszystkim wzmocnienia się ruchów nacjonalistycznych w Europie. Wyrosła również z dużego zainteresowania Huxleya ideami eugenicznymi.
Oprócz „Nowego wspaniałego świata” Aldousa Huxleya słynną antyutopią jest również „Folwark zwierzęcy” George’a Orwella z 1943 roku. W literaturze polskiej najsłynniejsza antyutopia to „Powrót z gwiazd” Stanisława Lema z 1960 roku.
Antyutopie zaczęły powstawać w sprzeciwie, często jako satyra do utworów utopijnych, a więc prezentujących świat idealny, gdzie wszyscy żyją w pełni szczęścia, dostatku, a wszędzie panuje porządek społeczny, stabilizacja i bezpieczeństwo. Założycielska dla tego nurtu pisarstwa jest z kolei „Utopia” Tomasza Morusa z 1516 roku. Oprócz tego warto pamiętać o „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadkach” Ignacego Krasickiego (1776).
