Liga Narodów została utworzona na mocy Traktatu Wersalskiego w dniu 28 marca 1919 roku przez trzydzieści dwa kraje: walczące przeciwko Niemcom podczas Pierwszej Wojny Światowej, dziesięć neutralnych a także przez nowo utworzone po wojnie. W gronie tym była także Polska. Jednym z głównych orędowników jej powstania był amerykański prezydent Woodro Wilson. Postulat utworzenia Ligi znajdował się w jego czternastopunktowym orędziu. Jej priorytetowym celem było zachowanie światowego pokoju i prowadzenie współpracy międzynarodowej. Niebawem przystąpiły do tej organizacji państwa, które podczas wojny zajęły pozycję neutralną. Zaliczamy do tego grona: Danię, Norwegię, Finlandię Szwecję, Holandię, Luksemburg oraz Szwajcarię. Przyłączyły się także nowo utworzone republiki nadbałtyckie, Irlandia a także przegrani Węgrzy i Austriacy. W 1920 roku do Ligi należało czterdziestu trzech członków. Na samym początku istnienia zostały usunięte Niemcy oraz ZSRR, które nieco później zostały ponownie przyjęte - Niemcy w 1926 roku natomiast ZSRR w roku 1934 ale na krótko, ponieważ Niemcy wystąpiły 14 października 1933 roku, powodem odejścia było utrzymywanie ograniczeń dotyczących liczebności armii niemieckiej, a Związek Radziecki wykluczono ze struktur w roku 1939. Z członkostwa w Lidze zrezygnowały taki państwa jak: Japonia (wystąpiła 27 marca 1933 roku, powodem odejścia było potępienie przez Ligę agresji na Mandżurię) oraz Włochy (wystąpiły w 1937 roku). Do tej organizacji nie przystąpiło USA, gdyż amerykański Senat nie wyraził zgody na ratyfikację układu.
Liga była najliczniejsza w 1937 roku, kiedy to zrzeszała pięćdziesięciu ośmiu członków. Najwyższym organem w hierarchii tej organizacji stanowiło Zgromadzenie Ogólne, którego posiedzenia odbywały się raz na rok. Na miejsce tych spotkań została wyznaczona Genewa. Każde państwo miało być reprezentowane przez trzech przedstawicieli. W rzeczywistości jednak najważniejszą rolę w organizacji odgrywała Rada. Do jej stałego składu należały takie kraje jak: Francja ,Japonia (do roku 1933), Wielka Brytania, Włochy (do roku 1937), Niemcy (od momentu przyjęcia w roku 1926 aż do wystąpienia w roku 1933) oraz Związek Radziecki (od 1934 do momentu usunięcia w roku1939). Liga była organizacją nieskuteczną. Prowadzone przez nią próby rozbrojenia niektórych państw w latach dwudziestych nie zaowocowały żadnymi wymiernymi efektami. Proces upadku Ligi Narodów rozpoczął się, gdy nie była ona w stanie zareagować i przeciwstawić się napaści Japonii na terytorium Mandżurii w 1931 roku. Kolejnymi przyczynami upadku były: nieskuteczne sankcje gospodarcze, którymi obciążono Włochy po napaści na Etiopię, brak odpowiedzi na wydarzenia w Hiszpanii (wojna domowa), inkorporacja Czech wraz z Morawami a także niemiecka agresja na państwo polskie. Liga straciła znaczenie i siłę oddziaływania na arenie międzynarodowej. Również wykluczenie Związku Radzieckiego po ataku Finlandii niczego nie zmieniło. Formalny rozpad Ligi Narodów miał miejsce w 1946 roku.
