Islam jest jedną z najpotężniejszych religii we współczesnym świecie. Grono jego wyznawców to około dziewięćset milionów, dzięki czemu znajduje się na drugim miejscu za Chrześcijaństwem. Islam jest specyficznym rodzajem cywilizacji: ludzie podporządkowują swoje życie pod wymogi kodeksu o charakterze religijno - moralnym, który reguluje wszystkie sfery życia, głównie jednak sposobu życia w małżeństwie i rodzinie. Koran (święta księga Islamu - odpowiednik naszej Biblii) jasno określa, że każdy człowiek otrzymał życie od jedynego Boga. Wszyscy są równi w stosunku do Boga i tym samym w stosunku do siebie nawzajem. Można by pomyśleć, że istnieje równouprawnienie pomiędzy kobietami a mężczyznami. Kwestia ta jest jednak odmiennie postrzegana przez Chrześcijan a inaczej w Islamie, gdzie płeć piękna posiada jedynie prawo do: zaspokajania potrzeb fizjologicznych, łaknienia i głodu oraz do oddychania itd., czyli tylko do potrzeb pierwotnych bez których z biologicznego punktu widzenia człowiek nie może funkcjonować. Nie dysponuje wolnością osobistą. Posiada za to szereg obowiązków.
Już od momentu urodzenia kobieta w kulturze Islamu nie może uczynić niczego w jakichkolwiek sprawach związanych z jej życiem. Od początku znajduje się pod nazwijmy to opieką ojca, opiekuna lub właściciela. On podejmuje wszelkie decyzje za nią nawet o tym kto będzie jej współmałżonkiem. Małżeństwo to swego rodzaju kontrakt, okazja do zrobienia interesu. Zawarcie związku małżeńskiego następuje bez zgody a także bez wiedzy danej kobiety. Z reguły jest ona odkupywana od ojca, opiekuna lub właściciela. Po rozliczeniu transakcji ojciec, opiekun lub właściciel ujawniał swoje prawa względem kobiety na wydaniu a przyszły współmałżonek otrzymywał pełne prawa umożliwiające dysponowanie współmałżonką. Forma zapłaty pieniężnej mogła zostać zastąpiona przez porwanie. Oznacza ono koniec władzy dotychczasowego opiekuna nad daną kobietą, pozostającą na wydaniu. Mężczyzna miał również inne możliwości zdobycia kobiety. Istnieje opcja małżeństwa zawieranego na pewien czas. Wygląda to w ten sposób, że mężczyzna pojmował za żonę w określonym szczepie lub plemieniu kobietę chociażby przy okazji pobytu na jakiś czas w danym miejscu. Miał wtedy możliwość zamieszkania razem z określoną kobietą a w momencie wyjazdu zostawiał ją.
Po zawarciu związku małżeńskiego, pozycja prawna oraz moralna kobiety są niezwykle skomplikowane. Nie może ona sama zbytnio oddalać się poza miejsce stałego zamieszkania, cały czas musi być objęta opieką ze strony współmałżonka, brata albo innego mężczyzny będącego członkiem rodziny. Poszczególni jej członkowie są równi w stosunku do siebie na swoją miarę. Według Koranu, między prawami a obowiązkami kobiet stoi znak równości, natomiast mężczyźni znajdują się o jeden poziom wyżej od kobiet. To prawo stanowi mężczyznę władcą niemal absolutnym zarówno jeżeli chodzi o rodzinę, jak też społeczeństwo. Kobieta nie ma nawet prawa uczestnictwa w praktykach religijnych.
Kobieta postrzegana jest w kategoriach "jednej spośród wielu" elementów życia każdego mężczyzny. Koran pozwala mężczyznom wstępować w związek małżeński maksymalnie aż cztery razy. Głowa rodziny ma decydujący wpływ na losy dzieci. Kobieta zajmuje się jedynie wychowaniem potomstwa oraz prowadzeniem domu, które wypełniają jej niemal całe życie. Jest również wierną towarzyszką swojego współmałżonka podczas drogi ku wieczności. Prawo w kulturze Islamu stanowi podstawę etyki. Reguluje ono wszystkie aspekty życia kobiety. Określa ono jakie postępowanie jest: sprawiedliwe, niesprawiedliwe, słuszne, niesłuszne, dobre oraz moralnie piękne a co złe oraz moralnie brzydkie. Najpoważniejsze zbrodnie jakich może się dopuścić kobieta w islamie to przede wszystkim: uprawianie nierządu, dokonanie zdrady, nie wyrażanie zgody dotyczącej zamążpójścia, odejście od wiary.
Konsekwencją wyżej wymienionych zachowań jest z reguły śmierć.
W kulturze Islamu powszechnie praktykuje się również, wypożyczanie współmałżonki w celu udzielania "służby małżeńskiej". Funkcjonuje to tak, że mężczyzna bezpłodny, nie mogący liczyć na własne potomstwo "wypożycza" własną współmałżonkę zamożnemu mężczyźnie pochodzącemu z tego samego plemienia, żeby w ten sposób uzyskać dzieci. Służba kończy się automatycznie w momencie stwierdzenia, że kobieta została zapłodniona.
Kobieta pozostawała przy mężu aż do momentu swojej śmierci. Ten proces jest cykliczny i los matki podzielają córki i tak dalej i tak dalej…
Zupełnie inaczej przedstawia się sytuacja płci pięknej w kręgu kultury chrześcijańskiej. W niej kobiety mogą cieszyć się swobodą, w wolnych i demokratycznych państwach. Coraz częściej obejmują kierownicze stanowiska a także radzą sobie zdecydowanie lepiej w niektórych dziedzinach od mężczyzn. Kobieta w tej kulturze ma możliwość samorealizacji niemal w każdej spośród dziedzin życia. Równolegle może być: matką, żoną jak również piąć się po szczeblach kariery zawodowej.
U Chrześcijan zawarcie związku małżeńskiego między kobietą i mężczyzną odbywa się w pełni dobrowolnie oraz świadomie. Prawa wraz z obowiązkami współmałżonków są względem siebie równe. Współczesny świat wymusza zmianę dawnego, archaicznego wzorca rodziny, dlatego też zanikają zależności. Stopniowo wzmacnia się pozycja kobiety. Podjęły walkę z wszelkimi przejawami dyskryminacji. Potrafią egzekwować swoje prawa.
Kobieta zachodu to dowód na to, iż kobieta jest traktowana na równi z mężczyzną. Mają możliwość zajmowania tych samych stanowisk i wykonywania tych samych czynności co mężczyźni. Dzięki temu wnoszą w niektóre sfery życia ogromny i nieprzejednany wkład.
Kobiety chrześcijańskie powinny wspierać kobiety z kręgu kultury Islamu w procesie dostosowania się do wymagań zarówno kulturowych jak też cywilizacyjnych XXI wieku. Ważną kwestią dotyczącą walki w imię równouprawnienia kobiet w kulturze Islamu będzie bez wątpienia możliwość edukacji młodych kobiet na takich samych prawach jak młodych chłopców a także niezależność od mężczyzn, emancypacja czy też możliwość podejmowania pracy zawodowej. Ważnym aspektem przemian jest również dokonanie odpowiednich zapisów w przepisach prawa. Powinno ono wyeliminować tradycyjnie ugruntowane normy: obyczajowe a także religijne.
