Święty Paweł pochodził z Tarsu. Po nawróceniu całe swoje życie poświęcił on na gorliwą służbę Chrystusowi, dlatego można go nazwać misjonarzem Kościoła. Jako apostoł oraz teolog odznaczył się ogromną rolą w umacnianiu dopiero rodzącego się chrześcijaństwa. Przyczynił się do jego rozwoju. Jego życie, działalność misyjną i apostolską opisują Dzieje Apostolskie i jego listy pisane do Kościołów w Koryncie i Tesalonice. Przed nawróceniem Paweł nazwany był Szałem, prawdopodobnie pochodził z żydowskiego pokolenia Beniamina. Staranne wykształcenie uzyskał dzięki rabinowi Gamaliea w Jerozolimie, należącego do najbardziej znanych. Był obywatelem rzymskim. Obywatelstwo to odziedziczył po swoim ojcu. Na początku pałał nienawiścią do chrześcijan, prześladując ich. Dopiero w drodze do Damaszku otrzymał łaskę nawrócenia: …nagle poraziło go światło z nieba. Upadł na ziemię i usłyszał słowa: "Szawle, Szawle! Dlaczego mnie prześladujesz?." Dz (9, 3 - 4). Po tym wydarzeniu stał się jednym z najbardziej oddanych Jezusowi apostołów oraz propagatorów chrześcijaństwa. Znał się doskonale na prawie starotestamentalnym oraz stworzył podwaliny pod teologię chrześcijańską. Nadano mu miano apostoła narodów. Swą pierwszą ewangelizacyjna podróż odbył na Cypr oraz tereny należące dziś do Azji Mniejszej, gdzie przebywał w. Pamfilii, Izydzie oraz Likaonie. Barnaba oraz Jan Marek byli jego wiernymi towarzyszami w podróżach ewangelizacyjnych. Sobór Jerozolimski miał miejsce około 49 roku, na który Paweł pojechał z Barnabą. Następna podróż ewangelizacyjna odbyła się w latach 50 - tych. Z kolei trzecia trwała siedem lat i przebiegała przez Efez i zakończyła się na Koryncie. Rok 58 to powrót Pawła do Jerozolimy, tam został ujęty i aresztowany. Sanhedryn skazał go na więzienie, które odbywał w Cezarei. Karę odbywała do 60 roku. W 61 roku wywieziono go z Cezarei i wtrącono do rzymskiego więzienia. Tutaj jednak miał dużą swobodę, którą wykorzystywał do dalszej działalności apostolskiej. Po dwóch latach został wypuszczony na wolność. Po wyjściu z więzienia odbył kolejne podróże ( Efez, Kreta oraz Macedonia). W roku 67 uprowadzili go ponownie, gdzie w Rzymie został ścięty. Jego listy to mistrzowskie rozstrzygnięcia sporów, które miały miejsce w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich.
