Agnes Gonxha Bojaxhiu urodziła się w sierpniu w 1910 r. w Skopje. W wieku 12 lat poczuła, że jest powołana do życia zakonnego. Natomiast mając 18 lat była pewna, że chce zostać misjonarką. W 1928 r. opuściła, Skopje, aby spełnić swój zamiar wstąpienia do klasztoru. Agnes wstąpiła do, sióstr Loretanek, tam też przyjęła zakonne imię Matki Teresy od dzieciątka Jezus. Prawdziwą nędzę Matka Teresa ujrzała na ulicach Kalkuty. Tam zobaczyła ludzi najuboższych. Wówczas zrodziło się w niej przekonanie, że właśnie takim ludziom jest potrzebna. Udała się do władz miasta z prośbą o przydzielenie jej jakiegoś budynku, aby tam mogła prowadzić swoją działalność. Władze Kalkuty oddały jej opuszczoną świątynię hinduską, z której Matka Teresa uczyniła umieralnię, aby tam osoby samotne mogły z godnością umierać. Po niedługim czasie do Matki Teresy zaczęły przyłączać się nowe dziewczyny, które tak jak ona pragnęły nieść pomoc najbiedniejszym. Matka Teresa utworzyła nowe zgromadzenie Sióstr Miłości, które w roku 1850 otrzymało oficjalną aprobatę od Stolicy Apostolskiej. Działalność sióstr Miłości rozpowszechniała się na całym świecie również dużą przychylność siostry mają pośród osób zamożnych, które wspierają materialnie jej dzieło. Matka Teresa powiadała, że na świecie żyją różni ludzie, ale bez względu, co ze sobą reprezentują i jaką posiadają pozycję należy ich wszystkich kochać.

Matka Teresa niosła swoją pomoc najbardziej potrzebującym, żyła pośród nich i nie czuła nad nimi wyższości. Widziała nawet w najgorszym nędzarzu godność dziecka Bożego. Przez jej osobę Kościół może pokazywać wielkie Boże miłosierdzie, które dociera do osób, które nie mogą już liczyć na żadną inną pomoc. Świadectwo miłosierdzia Bożego dawała innym poprzez swoje życie. Choć ludzie będący marginesem społeczeństwa stawali się dla niej dowodem, że Bóg się od nikogo nie odwraca. Matka Teresa jeszcze jako młoda Agnes wzrastała w atmosferze nasączonej niepokojem oraz zagrożeniem, gdyż rodzina, której się wywodziła stanowiła w Skopje mniejszość religijną oraz etniczną. Takie życie wpłynęło na nią wzmacniająco, będąc już siostrą potrafiła pokazać Miłosierdzie Boże jako coś większego niż sprawiedliwość społeczną. Poprzez uczynki pokazywała światu prawdziwe miłosierdzie. Troszczyła się i dotykała największych nędzarzy, których odrzuciła rodzina. Matka Teresa nosiła brzemiona innych zgodnie z duchem Ewangelii. Swoje ideały wprowadzała w życie. Nauczała ludzi jak żyć pokorą. Sama była pokorna, gdyż żyjąc pośród nędzarzy nie dawała nigdy odczuć im, że są gorsi lub niegodni szacunku. Przez swoje życie pokazywała, że biedny, który jest tak samo niedoskonały współczuje i daję to, co mogę innemu biednemu. Pan Bóg przez Matkę Teresę stał się widoczny oraz odczuwalny. Wszędzie eksplodowała Miłością Bożą, tam gdzie była ona najbardziej potrzebna. Matka Teresa miała drobną posturę fizyczną. Ta niewielka kobieta stała się wystarczająco biedna, aby Bóg mógł przez nią dokonywać wielkich dzieł. Umierała wraz ze swoimi podopiecznymi oraz tysiącom ludzi przywróciła nowe życie. Matka Teresa była żywym znakiem obecności Bożej, to przez nią stał się On widoczny, dotykalny oraz odczuwalny dla wszystkich najbiedniejszych na tym świecie. Powiadała, aby nie myśleć o piórze, podczas czytania listu, ważne jest poznanie myśli tej osoby będącej autorem listu. Sama podkreślała, że Bóg uczynił ją tylko małym ołówkiem.

W 1979 r. Matka Teresa swą działalność na rzecz pokoju otrzymała nagrodę Nobla. We wrześniu 1997 r. odeszła do swego Pana. Przyczyną jej śmierci był nagły atak serca. W chwili śmierci miała 87 lat. Całe jej życie charakteryzowało się bezgranicznym zaufaniem względem Bożej opatrzności. Podstawą w jej ziemskim życiu stała się działalność, którą oparła na żywej oraz głębokiej więzi z samy Jezusem Chrystusem. Stolica Apostolska odstąpiła od zasad w procesie kanonizacyjnym Matki Teresy, które mówią, aby proces zaczynać dopiero pięć lat po czyjejś śmieci. Jan Paweł II dokonał jej beatyfikacji w październiku, w 2003 r. Dane sprzed kilkunastu lat pokazuję, że Misjonarki Miłości opiekują się oraz żywią pół mln dzieci. Uczą około dwudziestu tysięcy. Opiekują się również osobami starszymi oraz chorymi. Jest ich dwieście pięćdziesiąt tysięcy. Matka Teresa powtarzała niejednokrotnie, że świętość nie należy do luksusów, którzy posiadają tylko nieliczni wybrani. Uważała, że jest ona obowiązkiem każdego chrześcijanina. Świt ma tyle ubogich, ponieważ nie dostał od nas tyle ile potrzebował.

Idąc śladami skromnego życia Matki Teresy można w nim dopatrzyć się wielkich dzieł Bożych. Ona zrozumiała czym jest dążenie do świętości oraz pozwolenie Jezusowi Chrystusowi, aby żył w niej. Rodzicom oddała miłość, przyjaciołom wierność, Bogu - Wszystko. Przez swoje życie pełne miłości i ofiarności pokazała tym najuboższym i również przez nich miłosierdzie samego Boga, który nikogo nie opuszcza.