Karol Szymanowski urodził się w 1882 roku, a zmarł w 1937. Był polskim kompozytorem. Naukę muzyki pobierał u swojego ojca oraz u H.Neuhausa w Jelizawietgradzie. Lata 1901 - 1905 to okres studiów

w Warszawie u Z. Noskowskiego i M. Zawirskiego.

Karol Szymanowski należał do tzw. Spółki Nakładowej Młodych Kompozytorów Polskich (zwana później grupą Młodej Polski), jaka została powołana pod patronatem W. Lubomirskiego. Inni kompozytorzy należący do tej grupy to: G. Fitelberg, L.Różycki i A. Szeluto. Do zakresu działań Spółki należało: publikowanie utworów

i koncertowanie (głównie w Warszawie i Berlinie). Lata 1908,1910,1911,1914 to czas podróży do Włoch.

W latach 1911-1914 Szymanowski mieszka w Wiedniu i odbywa podróże do Algierii, Tunisu, Paryża

i Londynu. Do 1917 przebywa m.in. w Tymoszówce i Jelizawietgradzie. Od 1919 mieszka w Warszawie, zaś

w latach 1920-1922 dwukrotnie podróżuje do USA.

W 1922 Szymanowski z powodzeniem koncertuje w Paryżu, od tego roku rośnie również zainteresowanie kompozytora kulturą góralską. W latach 1927-1929 pełni funkcję rektora w konserwatorium w Warszawie,

a od 1930-1932 stanowisko rektora Wyższej Szkoły Muzycznej. Od 1930 mieszka w Zakopanem. W okresie 1933-1936 występuje z koncertami w wielu krajach Europy. Umiera w Lozannie na gruźlicę gardła.

Karol Szymanowski należał do m.in. Czeskiej Akademii Umiejętności, Królewskiej Akademii Św. Cecylii

w Rzymie, Królewskiej Akademii Muzycznej w Belgradzie oraz Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. W roku 1935 zostaje laureatem Państwowej Nagrody Muzycznej.

Twórczość Szymanowskiego podzielić można na trzy etapy:

- pierwszy, do roku 1914 - widoczne są w nim wpływy Ryszarda Straussa oraz Aleksandra Skriabina. Powstają wtedy Pieśni miłosne Hafiza i opera Hagith

- drugi, obejmujący lata 1914-1918 - inspiracje muzyką Wschodu oraz twórczością Clauda Debussy'ego

i Maurica Ravel'a. Utwory z tego okresu to m.in.: Pieśni muezina szalonego, Mity na skrzypce i fortepian

- trzeci, lata 1919-1937 - utwory stylizowane muzyką kurpiowską i góralską (Mazurki na fortepian, balet Harnasie, IV Symfonia koncertująca). Kompozytor czerpał również z polskiej muzyki epoki renesansu (Stabat Mater)

Do najważniejszych kompozycji należą:

- opery - Hagith (1913), Król Roger (1918-1924)

- balety - Mandragora (1920), Harnasie (1923-1931)

- symfonie - I f-moll opus 15 (1907, część I i II zaginęły), II B-dur opus 19 (1910, 2. wersja 1930-1936), III Pieśń o nocy na tenor lub sopran, chór mieszany orkiestrę opus 27 (1914-1916), IV Symfonia koncertująca na fortepian i orkiestrę opus 60 (1932)

- 2 koncerty skrzypcowe

- utwory kameralne - 2 kwartety smyczkowe (1917, ok. 1927), Mity opus 30 na skrzypce i fortepian (1915),

- kompozycje fortepianowe - sonaty, preludia, etiudy, wariacje, mazurki. Metopy opus 29 (1915), Maski opus 34 (1916).