Pochodził z Wenecji. Jego ojciec- Giovanni Battista Vivaldi- był fryzjerem i muzykiem, skrzypkiem przy katedrze św. Marka w Wenecji. Przyczynił się do założenia Bractwa Muzycznego w tym mieście.
Antonio był pierwszym dzieckiem państwa Vivaldich. Miał sześcioro rodzeństwa. Pierwszym nauczycielem gry na skrzypcach był dla niego jego ojciec. Chłopiec zastępował go w kapeli już w wieku jedenastu lat.
Ze względu na słabe zdrowie Vivaldiego, rodzice przeznaczyli go do duchownego stanu. Pierwsze święcenia otrzymał w wieku piętnastu lat. Kapłaństwo nie było jednak marzeniem Antonia. Niczym nadzwyczajnym było łączenia bycia księdzem z zawodem muzyka, dlatego Vivaldi łączył te dwa zajęcia. A to drugie było mu zdecydowanie bliższe. Wraz z ojcem prowadził bujne życie koncertowe, w roku 1703 został nauczycielem gry na skrzypcach w Ospedale della Pieta- sierocińcu dla dziewcząt. Był to jeden z najbardziej znanych włoskich sierocińców, w którym wielką wagę przykładano do nauki muzyki. Dzięki zaangażowaniu Vivaldiego, który nawet w podróży pisał nowe kompozycje dla tamtejszego chóru, został on jednym z najlepszych chórów europejskich (!). Jako nauczyciele w Ospedale della Pieta pracowali również: G. Legrenzi i D. Scarlatti.
Nie długo po rozpoczęciu pracy w Ospedale Vivaldi przestał odprawiać Msze. Jako powód często podaje się jego stan zdrowia. Inni twierdzą, że "rudy ksiądz" potrafił wybiec od ołtarza w trakcie sprawowania Mszy, by zapisać utwór, który właśnie zrodził się w jego głowie. Niemal pewne w każdym razie jest to, że Vivaldiego nie zmartwił zakaz, a wręcz przeciwnie- dzięki niemu miał więcej czasu na komponowanie.
Z biegiem czasu sława Vivaldiego była tak wielka, że znano go poza terenem Wenecji. W Ospedale pracował około czterdziestu lat. Był tam pedagogiem, dyrygentem i kompozytorem. Poza Ospedale znalazł też zatrudnienie jako maestro di capella, gubernator Mantui, był w Monachium, Amsterdamie, Francji.
Ostatnie dni swego życia spędził w Wiedniu, gdzie zmarł w nędzy w roku 1741.
Indywidualny rys jego twórczości przejawia się najpełniej w jego utworach instrumentalnych i koncertach. Jako skrzypek wirtuoz wprowadzał nowe techniki gry do swoich kompozycji- wprowadził innowacyjne sposoby artykulacji, wykorzystywał wysokie rejestry. Charakterystyczne dla jego kompozycji są: wyraziste tematy, dominacja homofonii, ilustracyjność. Jest twórcą nowego gatunku muzycznego- koncertu solowego.
W jego twórczości pojawiają się:
- około 50 oper;
- oratoria;
- inne utwory wokalno-instrumentalne o treści religijnej (psalmy, części mszalne, magnificaty, sekwencje);
- koncerty (ponad 450!) na instrumenty solowe, smyczki, b.c. (na skrzypce, wiolonczelę, altówkę, flet, obój, fagot, violę d'amore);
- concerti grossi;
- sonaty.
