Georg Friedrich Händel urodził się w Halle roku 1685, zmarł w Londynie w 1759. jest on jednym z dwóch najważniejszych światowych przedstawicieli baroku w muzyce. Był rówieśnikiem Bacha, jednak w przeciwieństwie do niego, był znany i ceniony za życia. Podobnie jak Bach, pod koniec życia stracił wzrok. Ze wszystkich kompozycji Händla największą popularnością do dziś cieszy się oratorium "Mesjasz".

Edukację muzyczną rozpoczął Händel kiedy miał osiem lat. Jego nauczycielem był F. W. Zachow. Ojciec Händla był przeciwny muzycznym zainteresowaniom syna, dlatego Georg oprócz muzyki studiował również prawo. W 1703 roku wyjechał z Halle do Hamburga i tam pracował jako skrzypek i klawesynista w miejscowej operze. Właśnie w Hamburgu powstał pierwszy jego utwór - "Almira", który szybko przyniósł mu sławę. Po tym sukcesie Händel odbył wiele podróży - do Wenecji, Rzymu, Florencji i Neapolu. Kiedy miał 22 lata, napisał pierwszą operę - "Rodrigo". W tym samym czasie powstały także pierwsze jego oratoria. W 1710 roku wystawił w Londynie kolejną operę - "Rinaldo" - a po jej sukcesie objął stanowisko dyrygenta w Hanowerze. Wkrótce jednak wyjechał na stałe do Londynu, gdzie przez dwadzieścia lat kierował operą. Na potrzeby tej instytucji powstało ok. 50 oper. W roku 1732 skoncentrował się na innym gatunku - oratorium - tworzył wtedy również koncerty organowe. Sześć lat później powstała jedna z najsłynniejszych oper - "Kserkses", a w roku 1742 ukończył oratorium "Mesjasz". W sumie napisał ponad 30 oratoriów o tematyce biblijnej bądź mitologicznej. Ogromna większość z nich dzieli się na trzy części, w ramach których występują sceny. Bardzo ważną rolę w oratoriach Händla pełnią partie chóralne. Wśród twórczości instrumentalnej kompozytora ważną rolę zajmują concerti grossi na smyczki i instrumenty dęte, gdzie szczególne miejsce zajmują oboje. Do ważnych kompozycji należą również koncerty na organy oraz utwory kameralne i fortepianowe. Wydanie dzieł wszystkich Händla obejmuje ok. 100 tomów.

W twórczości Händla odnajdujemy elementy stylu włoskiego, niemieckiego oraz angielskiego. Wiele jego utworów cechuje monumentalność wynikająca ze spokoju muzyki oraz obsady instrumentalnej. W porównaniu z Bachem, muzyka Händla jest bardziej homofoniczna, w mniejszym stopniu także korzysta on z chromatyki - jego muzyka jest bardziej stabilna tonalnie.

Najwybitniejsi polscy kompozytorzy okresu baroku:

- Mikołaj Zieleński (1 poł. XVII w.) - pierwszy w Polsce pisał utwory polichóralne;

- Adam Jarzębski (ok. 1590-1649) - skrzypek na dworze elektora brandenburskiego w Berlinie, skrzypek w kapeli Zygmunta III w Warszawie;

- Marcin Mielczewski (zm. 1651) - kapelmistrz na dworze Karola Ferdynanda Wazy, biskupa płockiego;

- Bartłomiej Pękiel (zm. 1670) - organista kapeli królewskiej w Warszawie, kapelmistrz kapeli katedralnej na Wawelu;

- Jacek Różycki (ok. 1630-ok. 1703) - dyrygent kapeli królewskiej w Warszawie;

- Damian Stachowicz (1658-1699) - członek zakonu pijarów, wszechstronnie wykorzystywał technikę koncertującą;

- Stanisław Sylwester Szarzyński (daty życia nieznane; przełom XVII i XVIII w.) - zakonnik cysterski, zachował się tylko jeden utwór;

- Grzegorz Gerwazy Gorczycki (ok. 1665-1734) - wykładał w Akademii Chełmińskiej, kapelmistrz kapeli katedralnej na Wawelu;