Urodził się w roku 1770. Zmarł w 1827. Jest jednym z najwybitniejszych kompozytorów niemieckich, jednym z najgenialniejszych twórców w historii muzyki w ogóle i jednym z trzech klasyków wiedeńskich.

Jego matka, Magdalena Keverich, była Niemką, jego dziadek, Luis, pochodził z Antwerpii i przeniósł się do Bonn na dwór reńskiego elektora. Jego matka wcześnie zmarła, zaś ojciec popadł w alkoholizm. Widząc zainteresowanie syna muzyką- chciał uczynić Beethovena kolejnym "cudownym dzieckiem" na wzór Mozarta, dlatego zmuszał go do intensywnych ćwiczeń- często bez względu na porę doby. Jako dwunastolatek Beethoven został akompaniatorem w kapeli dworskiej w Bonn. Później zastępcą Neefego na stanowisku kapelmistrza i organisty. Grał też w orkiestrze- na wioli. Wówczas też zmuszony był do objęcia funkcji głowy rodziny.

Do 1792 roku mieszkał w swoim rodzinnym mieście- Bonn. W roku 1792 wyjechał do Wiednia. Tam pobierał lekcje u Haydna i Salierego. Były to najszczęśliwsze lata w życiu Beethovena. Mógł wówczas liczyć na wsparcie sponsorów. Nareszcie oderwał się od koszmaru rodzinnego domu, od ojca, konieczności opiekowania się domem i bycia za wszystko odpowiedzialnym. Nadszedł czas, gdy mógł spokojnie i beztrosko poświęcić się muzyce- swojej życiowej pasji. Ceniono go jako pianistę- wirtuoza oraz nauczyciela gry na tym instrumencie.

W roku 1796 odwiedził Pragę i Berlin. Wówczas też poznał hrabiego van Brunswik oraz jego dwie siostry- Teresę i Józefinę. To właśnie jedna z nich jest prawdopodobnie adresatką listów Beethovena, zatytułowanych: "Do nieśmiertelnej ukochanej".

Dość wcześnie Beethoven zaczął tracić słuch. Było to dla niego doświadczenie tak bolesne, że nosił się z zamiarem popełnienia samobójstwa. Planów tych jednak zaniechał. Co więcej- nie zrezygnował z kompozycji. W 1818 roku, gdy był już zupełnie głuchy, nadal dążył do perfekcji w opanowywaniu materiału dźwiękowego, o czym świadczą jego szkice, notatki- ukazujące obraz dynamicznego procesu twórczego- pochodzące z tamtego czasu.

Ostatnie lata życia Beethovena upłynęły mu w samotności. Nieco odizolowany od społeczeństwa, oderwany od życia towarzyskiego- tworzył dzieła wielkie i natchnione, zaskakujące głębią ekspresji, przesłania. Beethoven stanął na przełomie dwóch epok- klasycyzmu i romantyzmu- wytyczając kierunek rozwoju muzyki na niemal cały XIX wiek. Ludwig van Beethoven zmarł 26. marca 1827 roku- chorując na puchlinę wodną i zapalenie płuc.

W jego twórczości orkiestrowej pozycję czołową zajmują symfonie:

I C- dur z 1880 roku;

III Es- dur "Eroica" z roku 1803;

V c- moll nazwana przez samego kompozytora "Symfonią przeznaczenia" z 1808 roku;

VI F- dur "Pastoralna" z roku 1808, składająca się z pięciu części obrazujących atmosferę wiejskiego życia;

IX d- moll z 1824 roku, z wprowadzeniem chóru do ostatniej części, gdzie pojawiają się słowa "Ody do radości" Schillera, oddające ideę ogólnoludzkiego braterstwa.

Beethoven jest też autorem:

  • pięciu koncertów fortepianowych;
  • koncertów skrzypcowych;
  • dziesięciu sonat na skrzypce i fortepian;
  • sześciu sonat na wiolonczelę i fortepian;
  • triów;
  • siedemnastu kwartetów smyczkowych;
  • trzydziestu dwóch sonat fortepianowych; wśród nich do najbardziej znanych i górujących nad pozostałymi siłą wyrazu i techniką należą: Sonata"Ppatetyczna" c-moll, Sonata "Księżycowa" cis- moll, Sonata "Waldsteinowska" C-dur i "Appassisonata" f- moll;
  • wariacji na fortepian;
  • bagateli fortepianowych;
  • rond na fortepian;
  • pisał kwintety, sekstety, septety, oktety;

Wśród dzieł wokalno instrumentalnych wyróżniają się:

  • opera "Fidelio" powstała w latach 1805- 1814, do której Beethoven napisał trzy uwertury "Leonora" oraz jedną zatytułowaną "Fidelio";
  • wielka msza symfoniczna "Missa solemnis" z 1823 roku;
  • "Chrystus na Górze Oliwnej" z 1803 roku;
  • cykl pieśni "Do dalekiej ukochanej".