"Kwadryga" to nazwa czasopisma literackiego wydawanego na przełomie lat 20. i 30. przez założoną w 1926 roku grupę poetycką o tej samej nazwie. Wśród członków tego ugrupowania znaleźli się m. in.: S.R. Dobrowolski, M. Bibrowski, W. Sebyła, S. Flukowski, L. Szenwałd, W. Słobonik i K.I. Gałczyński. Krytykowali oni programy Skamandra i Awangardy Krakowskiej. Uważali, że sztuka powinna być uspołeczniona, zaangażowana i upowszechniona. W swojej twórczości bardzo często nawiązywali do Norwida, którego obrali swoim patronem. Do najczęściej podejmowanych przez nich tematów zaliczyć należy krytykę rzeczywistości, nierówności społecznych, kult pracy i antyurbanizm. Wydawane przez nich pismo początkowo było redagowane przez Bibrowskiego. Od 1929 r. redaktorem naczelnym został W. Sebyła. Kontynuacją "Kwadrygi" był miesięcznik literacko-artystyczny "Nowa Kwadryga" wydawany w 1937 r. i kierowany przez Dobrowolskiego i Maliszewskiego.
