- w filmie redukcji uległ wątek młodzieżowy; brak postaci Alka Koseckiego oraz grupy Szrettera

- ponieważ nie wspomina się Alka Koseckiego, to i dzieje jego rodziny nie są eksponowane

- akcja filmu trwa ledwie dwie doby

- akcja filmu zaczyna się od sceny, w której Maciek , Andrzej Drewnowski dokonują zamachu na Smolarskiego i Gawlika

- z detalami zostaje ukazany cały przebieg zamachu: nadjeżdża jeep, który powoli pokonuje niewielkie wzniesienie, zamachowcy otwierają ogień, samochód podskakuje na nierówności terenu, następnie zaś zjeżdża na pobocze, gdzie staje, widać zabitego kierowcę, jego towarzysz wyskoczył i biegnie, zamachowcy strzelają do niego, ginie

- nie jest pokazana ostatnia droga Smolarskiego i Gawlika, mowa Szczuki

- syn Szczuki jest członkiem oddziału partyzanckiego "Wilka"

- śmierć Szczuki następuje zaraz po tym, jak dowiedział się on, że jego latorośl wpadła w ręce Urzędu Bezpieczeństwa, akurat przebywał na raucie w "Monopolu", Szczuka i Maciek padają sobie w ramiona, scenarzysta i reżyser zdają się tu mówić, że są oni w pewnym sensie bardzo podobni do siebie, otóż działają z pobudek ideowych , po dokonaniu zamachu na Szczukę Maciek rzuca karabin, na niebie zaś wybuchają fajerwerki,

- Maciek decyduje, że wróci następnego dnia do stolicy, nie zabierze jednak Krystyny,

- Maciek ucieka, wyszedłszy z Monopolu następnego dnia o dokonaniu zamachu na Szczukę spotyka Drewnowskiego, nie chce z nim rozmawiać, chociaż ten na niego woła, zaczyna biec, za rogiem nadziewa się na dwóch żołnierzy, ci krzyczą, aby się zatrzymał, padają strzały ostrzegawcze, Maciek wciąż biegnie, tym razem żołnierze już celują w niego, wbiega na podwórko, gdzie jakaś gospodyni wywiesiła dopiero co uprana pościel, mocno krwawi, na prześcieradłach pojawiają plamy krwi, biegnie dalej, najpierw wzdłuż jakiegoś muru, następnie zaś wybiega na jakieś pole, tu upada, wstrząsają nim przedśmiertne konwulsje, umiera,

- kiedy Maciek po raz pierwszy wyjrzał przez okno dostrzega nie żołnierza, ale Stefkę, która biadoli nad śmiercią swego mężczyzny (Gawlika), razem z nią w pokoju jest Słomka, który wręcza jej rajstopy, a następnie zaczyna się do niej dobierać, Maciek spuszcza rolety,

- na ulicach Ostrowca panuje ciągły ruch, to przede wszystkim oddziały wojska przemieszczają się z miejsca na miejsce,

- wątek rodziny hrabiowskiej nie jest zbytnio wyeksponowany

- Waga zwraca się do Andrzeja w te słowa: " Czy pan zdaje sobie sprawę że dla nas nie będzie tu miejsca ... Otwarte są tylko więzienia "

- fragment wiersza Norwida, z którego Andrzejewski zaczerpnął tytuł dla swej powieści, odczytuje Krystyna, odnaleźli go wraz z Maćkiem w ruinach kościoła, gdzie się schronili przed ulewą, Maciek zna na pamięć ten wiersz, recytuje go równo z odczytującą go ze ściany kościoła Krystyną, pośród ruin tej sakralnej budowy wisi krucyfiks zwrócony głową do dołu,

- w otwartej części świątyni złożono ciała zabitych robotników, ta scena zastępuję scenę ich pochówku, która znajduje się w książce, Krystynie zepsuł się but, Maciek reperuje go na płycie ołtarza, scenarzysta i reżyser pokazują nam, do jakiego pomieszania wartości doszło w jego pokoleniu,

- scena, w której rezydenci "Monopolu" i ich goście tańczą poloneza, zbliża się świt, nie ma w uczestnikach tego tańca radości, cała rzecz przypomina raczej jakieś makabryczne upiorne widowisko, wyraźne nawiązanie do chocholego tańca, który kończył "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego,

- najsłynniejsza scena w kinie polskim, Maciek podpala wódkę w kieliszkach, które podsuwa mu Andrzej, następnie zaś je gasi wymieniając przy tym imiona swych przyjaciół, na blacie baru pozostają tylko dwa

- scena z białym koniem - to na nim miał wjechać do Polski generał Anders, by pognać precz komunistów oraz Rosjan,