1. Wiersz w formie monologu podmiotu lirycznego. W swej wypowiedzi opisuje sytuację, w jakiej się znalazł. Tworząc ten poetycki obraz poetycki korzysta między innymi z licznych porównań oraz epitetów. Przedstawia między innymi scenę tańca na moście w wykonaniu "panów niewidzialnych", a wszystko w otoczeniu lasu. Tancerze to być może symbol przeszłości - tego wszystkiego, co już przeminęło.
2. "Kantyczki deszczu wam przyniosę -
wyblakłe nutki w nieba dzwon.
"W drzewach, w zielonych okien ramie
przez widma miast - srebrzysty gotyk".
3. kantyczki, nutki, dzwon, granie, ton - to wyrazy, które tworzą warstwę muzyczną tego utworu
wiosna, zielone granie, drzewa, liściaste suknie, zielone ramy, lasy, pączki - symbole rozwijającego się życia, świata przyrody
4. Wiersz powstał w czasie pobytu poety w szpitalu. Opisał on w nim widok ze szpitalnego okna
5. W utworze najczęściej występuje kolor żółty, zielony oraz niebieski. Wprowadzają one nastrój pogody, a także wrażenie świeżości i rześkości.
6. Wiersz można uznać za swego rodzaju poetycki kolaż. Składające się na utwór obrazy tylko pozornie tworzą chaosu, ale ich układ nie jest przypadkowy. Ich współwystępowanie ma bowiem wywołać u czytelnika odpowiedni nastrój, zarazić go pogodą i radością.
