O wojnie powstało wiele tekstów, jednak za najważniejsze należy uznać utwory Tadeusza Borowskiego oraz Gustawa Herlinga- Grudzińskiego. Pomimo znaczących różnic można także między nimi wskazać też elementy wspólne.
Z jednej strony wspomniani pisarze zostali bardzo mocno doświadczeni przez los i to co przeżyli w znacznym stopniu wykorzystali do swojej twórczości. Poznali dokładnie co znaczy władza totalitarna i jakie z tym może się wiązać zagrożenie dla jednostki. Byli zamknięci w obozie i musieli się podporządkować panującym tam prawom. Później te więzienne doświadczenia wyzyskali do maksymalnie obiektywnego przedstawienia zdarzeń. Starali się jednak przy tym wyciszyć własne emocje, by nie wzięły one górę nad tym, co najważniejsze. W centrum była prezentacja świata obozowego. Skupili się na jego prezentacji obydwaj pisarze. Opisywali i charakteryzowali podobne sytuacje: wyniszczającą pracę, potworny głód, brutalne traktowanie chorych i słabych, wszechpotężną śmierć.
Oprócz tego są też zasadnicze różnice między wspomnianymi przykładami prozy. Narrator Borowskiego w żadnym wypadku nie sugeruje swoich wniosków, ale tylko opisuje stosując technikę behawiorystyczną. Natomiast u narratora Herlinga-Grudzińskiego mamy do czynienia w większym stopniu z zobiektywizowaną relacją. On pozwala sobie na własne refleksje, komentarze, czy emocje. W obydwu książkach w znacznym stopniu nastąpiło odejście od tradycyjnego schematu kat-ofiara. Często to drugi więzień okazuje się najgorszym oprawcą. Bohaterowie Borowskiego są zlagrowani, zredukowani do sfery biologicznej. Kierują się jedynie odruchami. Natomiast u Grudzińskiego postacie są zindywidualizowane. Autor stara się analizować ludzką psychikę, bo poszukuje motywów pewnych działań.
Jednak najwięcej różnic występuje w sferze języka. Borowski posługuje się stylem codziennym i wprowadza specyficzne słownictwo lagrowe. Nie stroni od czarnego humoru, ironii. Grudziński kiedy wprowadza obozowy slang w sąsiedztwie poetyckich zwrotów to chce podkreślić kontrast między fizjologią i etyką. Borowski pokazuje rzeczywistość obozu jako naturalną konsekwencję europejskiej cywilizacji. Natomiast dla drugiego twórcy obóz jest produktem systemu komunistycznego.
