Utwór poety, który nosi tytuł "Swoboda" jest odmienny tematycznie zarówno od tych, które opisywały wojnę jaki i tych, które wyrażały treści miłosne i erotyczne. Jest to niezwykle rzadkie w całym dorobku poetyckim pisarza.
Na tematykę i problem jaki podjęty jest w wierszu wskazuje już sam tytuł. Przywodzi on na myśl niezwykle pozytywne i miłe uczucie wolności i nie skrępowania. Świadczyć o tym mogą także słowa poety: "Koń bryzgiem srebrnych dzwonków parska w zielona ruń jak wodę miękką".
Sytuacja w jakiej przedstawione zostało zwierzę, przywodzi na myśl jego wolność. a co za tym idzie radość, spokój, szczęście.
Cała przyroda opisywana przez poetę wydaje się być piękna i niczym nie ograniczona, np: "drzewa są wolne w rudych lasach".
Poeta w opisach często posługuje się różowym kolorem, co sugerować może miły i spokojny nastrój wiersza, np.: "oczy różowo rozbiegane". Świat staje się piękniejszy, kiedy nie jest niczym ograniczony.
Pojawiają się także balony, które w swoim założeniu przywodzą na myśl wolność. są niejako jej symbolem.
Koń opisany w utworze, zatrzymuje się dopiero tam gdzie są "dźwięczne stepy rozlewające się łanem błękitu". A zatem przestrzeń również wydaje się nieograniczona.
W wierszu, który porusza tematykę wolności, nie ma natomiast ani jednej wzmianki o ludziach. Może dlatego, że tak naprawdę wolność jest sprzeczna z życiem człowieka. Każdy żyje przecież ograniczony pewnymi normami i zasadami, jakie w społeczeństwie samemu sobie stworzono. Jego swoboda zostaje zatem ograniczona.
Wolność to świat zwierząt, przyrody. Tylko natura wydaje się być niczym nieskrępowana i od niczego zależna. Przykry staje się fakt, że człowiek nigdy tak naprawdę nie będzie mógł się tym cieszyć.
