Ważnym elementem średniowiecznej literatury i sztuki była śmieć, pamięć o jej nieuchronności miała skłaniać ludzi do pobożności. Dobitnym obrazem tego, że śmierć jest nieunikniona i dotyczy każdego w równym stopniu był motyw dance macabre. Przykładem utworu, w którym ów motyw się przejawia jest średniowieczny anonimowy dialog pt. "Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią". Na prośbę mistrza śmierć zjawia się przed nim w widzialnej postaci:
,,Chuda, blada, żółte lice
Łuszczy się jako miednica
Upadł ci jej koniec nosa,
Z oczu płynie krwawa rosa"
Przy okazji ujawniania przez śmierć jej wszechobecności, dokonuje ona przeglądu średniowiecznego społeczeństwa. Mówi, ze jej kosa dosięga nieuczciwych karczmarzy, rozpustnych mnichów, przekupnych sędziów, czy niewierne żony. Śmierć dodaje, ze sprawiedliwi tez nie umkną jej wyrokom, ale oni nie muszą się jej bać, ich potem czeka nagroda, grzesznicy zaś powinni przed nią drżeć.
Ciekawy wgląd w średniowieczne obyczaje daje wiersz Słoty ,,O zachowaniu się przy stole". Autor podaje w nim rady i przestrogi, uczące właściwego postępowania w czasie posiłków. Dzięki temu, możemy nieć pewne wyobrażenie o ówczesnej obyczajowości i dobrych manierach , które wymagały między innymi jedzenia z umiarem i taktem.
,,Małe kęsy przede się krajcie,
Ukrawaj często a mało,
A jedz, byleć się jedno chciało"
Do innej sfery życia sięga tekst utworu zatytułowanego ,,Satyra na leniwych chłopów". Jest to wiersz ukazujący konflikty powstające między szlachta a poddaną jej ludnością chłopską. Stanowisko autora jest tu dość jednostronne, przypisujące całą winę chłopom i ich gnuśności.
