W każdej epoce pojawiają się pewne wzory zachowań, które literatura stara się rozpowszechniać. Bywają one różne: powszechne, klasowe lub społeczne. W epoce średniowiecza zrodziły się dwa główne modele wzorców, które oddziaływały na ludzi, ale też czasem wpływały na siebie nawzajem. Pierwszy był mocno zaczerpnięty na gruncie feudalno - rycerskim, a był nim idealny rycerz - chrześcijanin. Musiał być doskonały czyli waleczny, męski, wierny wierze, seniorowi i damie swojego serca. Był bardzo honorowy, chętny do wypraw wojennych, z których mógł czerpać sławę i bogactwa. Był szlachetny i pomocny damom dworu. Wzorzec ten wyrastał wprost z kultury dworskiej i koncentrował się wyłącznie w klasie rycerskiej. Wojownicy byli zobowiązani wypełniać kodeks ich stanu, który obejmował zasady postępowania obyczajowego i towarzyskiego, a nie przestrzeganie tych zasad było poważnym uszczerbkiem na honorze. Dobry władca - król był tylko nobilitacja stanu rycerskiego, ale oparty na tych samych zasadach postępowania.
W obowiązki rycerza wchodziła również służba damie jego serca, a pociągało to za sobą całą tematykę flirtów i miłości dworskiej. Ona również została ściśle określona i wytyczono jest konkretne zasady, czynią pewnego rodzaju sztuką. Tak zaklasyfikowana miłość stała na straży upiększania codziennego życia dworskiego i liryki miłosnej, rozprzestrzeniającej się z wielkim powodzeniem w całej Europie.
Grupę opozycyjną tworzyły wszystkie ideały związane z religią: asceci i święci. Były tworzone w duchu teocentryzmu. Asceta szedł drogą ubóstwa, rezygnując z luksusów i dobrodziejstw życia. Wybierał umartwianie się, biczowanie, ale związane z tym było życie w cnocie i wielkiej pobożności. Jego dwoma celami były: zapewnienie sobie wstępu do nieba i zdobycie aureoli świętości, a wraz a nią chwały i umiłowanie wiernych.
Wyżej wymienione postawy opisywane były w epice tamtych czasów, a dzieliła się ona na religijna i rycerską. Stworzyła mity wokół pewnych bohaterów, reprezentantów tych ideałów. Czas jednak bardzo zmienia postawy życiowe ludzi. Wraz z rozwojem, rycerstwo poczęło się nudzić i byli zmuszeni zmienić swoje obyczaje, które zaczynały się stawać niewygodnymi dla społeczeństwa. Zatęskniono za niezobowiązującym, prostym życiem, które nie byłoby skrępowane kodeksem rycerskim i niezliczonymi obowiązkami. Natomiast ideały religijne, były wciąż propagowane przez kościół, co spowodowało, że mogły przetrwać również do późniejszych czasów.
