Twórczość Byrona wpłynęła zasadniczo na kształt literatury romantycznej w Europie. Stworzył on tzw. bohatera byronicznego, którego postać była niedoścignionym wzorem i inspiracją dla innych pisarzy -romantyków.
Bohater byroniczny jest człowiekiem nieszczęśliwym, wyobcowanym, zbuntowanym, odizolowanym od ludzi i świata. Posiada pewne ideały, o które samotnie walczy; często bez upragnionego rezultatu. Nie jest on symbolem dobra i doskonałości. Stać go nawet na popełnienie największej niegodziwości, jeśli to może dopełnić jego zemstę. Jego życie wiąże się z tajemniczą, zagadkową historią, którą czytelnik nie zawsze ma możliwość poznać.
Jednym z najważniejszych dzieł G. Byrona jest powieść poetycka "Giaur". Jest to gatunek literacki pisany wierszem, który łączy w sobie elementy powieściowe- epickie (fabuła, narrator) oraz poetyckie- liryczne (subiektywny narrator, poetyckie obrazy). Utwór literacki tego rodzaju posiada luźną, fragmentaryczną, pełną luk strukturę kompozycyjną. Najbardziej istotnym elementem powieści poetyckiej jest bohater, jego osobowość, uczucia oraz myśli. Wydarzenia pełnią funkcję drugorzędną.
Powieść poetycka "Giaur" to historia samotnego, zagadkowego młodzieńca, który przybywa do Grecji opanowanej przez Turków. Nikomu nie jest znany mężczyzna otrzymuje od tureckiej ludności przydomek "giaur", czyli innowierca. Głównym sensem egzystencji Giaura jest jego głęboka miłość do Leili, branki tureckiego baszy - Hassana. Gdy Hassan spostrzega, że jedna z jego żon - Leila darzy silnym uczuciem innego człowieka, postanawia ją ukarać według zwyczaju tureckiego. Za domniemaną zdradę dziewczyna zostaje wrzucona w worku do morza i tonie. Giaur pragnie pomścić śmierć ukochanej i przy najbliższej okazji zabija Hassana. Jednak zemsta nie przynosi ulgi zakochanemu nieszczęśnikowi. Dlatego postanawia on odseparować się od ludzi i spędzić resztę życia na samotnej refleksji i modlitwie w klasztorze. Podczas ostatniej spowiedzi wyznaje, że nadal cierpi z powodu śmierci Leili, a czas nie przyniósł mu spokoju serca i ducha. Jego przedśmiertne wyznanie nie jest pełną skruchy i żalu rozmową. Nie oczekuje od Boga odpuszczenia grzechów za popełnione złe uczynki. Zależy mu tylko na tym, by przekazać swą historię potomnym.
Pobocznym wątkiem oderwanym od zasadniczego biegu akcji (dotyczącego losów Giaura) jest opis greckiego krajobrazu, w otoczeniu którego przebywa Giaur. Poeta kreując piękno ziemi greckiej, wraca pamięcią do dawnej świetności, męstwa i zwycięstw, które odnosiła Grecja. Dawny charakter starożytnego państwa Byron zestawia z jego obecnym wizerunkiem - zdegradowanego, biernego, ujarzmionego i zniewolonego przez Turcję. Ów opis jest analogią do dziejów Polski XIX -wiecznej, która ,podobnie jak Grecja, jest okupowana przez trzech zaborców i pozostały jej tylko wspomnienia o wspaniałej przeszłości w wolności.
