"Oda do młodości" Adama Mickiewicza, uważana jest za wybitne osiągnięcie liryki filomackiej. Radosna pochwała młodości, uznanej za boską siłę, stwarzającą "świat ducha".

Mickiewicz dokonuje połączenia elementów oświeceniowych i romantycznych.

Pierwiastki oświeceniowe:

-wybrany gatunek literacki przez poetę - oda (jest to fundamentalny gatunek literacki, wykorzystywany w stylu klasycznym, jest to górnolotny utwór pochwalny na temat wybitnej postaci, wydarzenia lub idei). Charakteryzuje się:

-pochwalną stylistyką

-apostrofami w stronę uosobionej abstrakcji (tutaj "Młodości")

-patosem

-uczuciowym chaosem, który wyraża się przykładowo w: nieregularności strof oraz kompozycji

-zastosowaniem zdań wykrzyknikowych "Razem, młodzi przyjaciele!"

-użyciem peryfraz (czyli omówień): "Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze"

-rozbudowanymi porównaniami, np. "A jako w krajach zamętu i nocy/ Skłóconych żywiołów waśnią, / Jednym "stań się" z bożej mocy"

-wyszukanymi epitetami, np. "kwiat nowości"

-obrazowaniem (które spełnia rolę perswazji: wzór godny naśladowania (Herakles); jest ilustracją tezy "płaz w skorupie" - pokolenie starych to egoiści)

-użyciem mitologicznych motywów (np. Herakles, nektar lub pierwotny chaos)

-personifikacjami gwałtu oraz słabości

-użyciem alegorii (np. "gród sławny", lub "płaz w skorupie")

Idee:

-ufność w postęp, toczenie walk z zabobonami

-przyjaźń oraz solidarność - najcenniejsze wartości

-podporządkowanie się jednostki wobec zbiorowości, uzyskanie szczęścia wszystkich ludzi - powinnością jednostki

-rewolucyjny jakobinizm "gwałt niech się gwałtem odciska".

Pierwiastki romantyczne:

-Temat dzieła (tutaj pochwała młodości)

Podmiot liryczny:

-w 1 os. liczby pojedynczej ("wzlecę", "dzielę")

-w 1 os. liczby mnogiej ("opaszmy", "pchniemy")

tak więc jednostka utożsamia się z ogółem. Jej styl wypowiedzi: namiętne apele (wykrzykniki, zdania nacechowane emocjonalnie, stosowany często tryb rozkazujący), ukazują zaangażowanie emocjonalne, odczuwanie wielkiej siły oraz pewności. To reprezentatywna dla epoki romantyzmu jednostka wybitna, posiadająca cechy przywódcze.

Idee:

-konfrontacja "młodych" i "starych"

-deifikacja młodości, zilustrowanej nie w kategorii biologicznej lub socjologicznej, lecz w kategorii siły kreacyjnej, posiadającej boską moc

-dominacja "świata ducha" ponad "światem rzeczy"

-zanegowanie racjonalizmu (np. "rozumni szałem" lub "łam czego rozum nie złamie") oraz empiryzmu (np. sięgaj, gdzie wzrok nie sięga").