Dzieło nawiązuje do starożytnej tradycji, gdyż akcja toczy się w czasach antycznych w homerowskiej Troi i opowiada o przybyciu greckich posłańców, których zamiarem było odebranie porwanej Heleny przez Parysa. Niestety ich misja zakończyła się niepowodzeniem i spowodowała wybuch konfliktu trojańskiego. Kochanowski zastosował dużo zasad dotyczących tragedii antycznej, do których należy jedność czasu (początek rankiem a koniec wieczorem), akcji (odesłanie posłańców), miejsca (plac przed zamkiem królewskim), podzielenie tragedii na stasimony i epejsodiony; antyczna forma akcji: wstęp to przemowa twórcy dzieła: opis sytuacji w Troi, do której przybyli greccy posłańcy, zaś król przekupuje ludzi na swoją stronę); zawiązanie akcji to moment przybycia posłańców; kulminacyjnym punktem jest zebranie trojańskiej rady, która zadecydowała o zatrzymaniu Heleny w swoim mieście; nieszczęście jest przepowiedziane przez Kasandrę; zmniejszenie ilości aktorów (trzy); patetyczny styl. Ale Kochanowski nie tylko stosuje antyczne zasady, ale wprowadza też swoje zmiany. Nie ma tu konkretnej katastrofy, ale tylko poinformowanie o nieszczęściu i postacie znajdują się tutaj w tragicznej sytuacji, gdyż król trojański mógłby dać Helenę, a wysłannicy greccy nie mogli postąpić tak jak postąpili); brak fatum - bohaterowie mają los w swoich rękach; Kochanowski zastosował tu również rzymskie słownictwo; używa dużo określeń związanych z renesansem, takich jak: Bóg, szlachta, sejm, Rzeczpospolita, opisując ówczesna Polskę; głównym tematem jest humanizm: dokonał zmian w antycznej tragedii, które wynikły z jego wiedzy zdobytej od innych artystów tego czasu: humanizm - Włochy, krytykowanie głupoty to Rotterdam. Podstawowe idee to: trzeba coś zmienić, aby nie doprowadzić do nieszczęścia; parenetyczność literatury, egoizm powinien ustąpić ogólnemu interesowi kraju; trzeba być konsekwentnym w swoich czynach; władza pochodzi od Boga, dlatego nie wolno jej nadużywać i trzeba przestrzegać jej zasad, ponieważ każdy władca jest odpowiedzialny przed Bogiem.
