Jan Kochanowski to najwybitniejszy twórca polskiego odrodzenia. Ten okres literacki wyróżnia się pośród innych choćby tym, że człowiek stał w centrum zainteresowania twórców - renesansowy antropocentryzm, humanizm. Roztrząsano problemy, jakie spotykają człowieka, jego wady, ale również cechy. Kochanowskie również można zaliczyć do przedstawicieli humanizmu. Oczywiście tworzył on również utwory dotyczące Boga, ale zawsze jego rozważania były w bliskim związku z potrzebami człowieka. Dorobek poetycki tego poety jest niezwykle bogaty - zawiera fraszki, treny, czy pieśni.
Fraszki są ironiczną krytyką konkretnych, ludzkich wad i zachowań. Jak Kochanowski wyśmiewa je, aby dać do zrozumienia czytelnikowi, że należy coś zmienić. Wiersz "Na zdrowie" mówi o tym, że człowiek nie docenia swojego zdrowia dopóki je ma. Kiedy je jednak straci, dopiero zaczyna zrozumieć jak bardzo jest ono ważne: "Szlachetne zdrowie, Nikt się nie dowie, Jako smakujesz, Aż się zepsujesz".
Fraszka "Na lipę" mówi o pięknie i niezwykłości przyrody. Inna "O doktorze Hiszpanie" jest ironiczną krytyką nadużywania alkoholu. Fraszki pozwalają czytelnikowi przemyśleć wiele swoich zachowań i wad, aby móc postarać się je zmienić.
Innymi utworami poety są pieśni. Najbardziej znana to chyba "Pieśń świętojańska o Sobótce". Składa się ona z dwunastu pieśni, które są wykonywane przez dwanaście panien. Panna XII zaczyna swoją pieśń słowami: "Wsi spokojna, wsi wesoła". Znajduje się tu wychwalenie przez poetę życia w bliskim związku z naturą. Kochanowski powie, że mimo iż ludzie na wsi muszą ciężko pracować, to spotyka ich nagroda w momencie, kiedy zbierają polny swojego trudu. Innym przykładem jest pieśń - "Czego chcesz od nas Panie". Poeta zadaje retoryczne pytanie, kierowane do Boga, w jaki sposób człowiek może się odwdzięczyć za wszystko co go otacza.
Treny, których autor napisał dziewiętnaście są wyrazem bólu i żalu po stracie swojej córeczki Urszulki. Kochanowski jest pierwszym autorem, który poświęcił utwory żałobne zmarłemu, małemu dziecku.
