Poeta ten zaliczany jest do największych polskich twórców odrodzenia. Bez wątpienia Jan Kochanowski jest twórcą szczególnym. Zasłużenie nazywa się go czołowym poetą polskiej literatury. Znany jest przede wszystkim z tego, że to dzięki niemu język polski ma takie znaczenie (pierwszy tworzył w ojczystym języku). Czerpał inspirację przede wszystkim z twórców starożytnych, znał ich i często czytał (np. Horacego). Jego zainteresowania były bardzo rozległe, tworzył dzieła w wielu literackich gatunkach. Zatem Jan Kochanowski jest poetą wybitnym.
Poeta pisał swe dzieła przestrzegając i sięgając do założeń i kanonów epoki. Znał filozofię i estetykę epoki, jak i kanony piękna renesansowego. Uznawany jest za humanistę, twórcę, który był wszechstronnie i gruntownie wykształcony. W jego dziełach dość często do głosu dochodzą inspiracje kulturą antyczną. Bynajmniej nie jest to argument wpływający na niekorzyść poety. Wszyscy twórcy sięgali do wzorców zawartych w kanonach poprzednich epok. Jan Kochanowski najczęściej wzorował się na dziełach wybitnego, rzymskiego twórcy - Horacego. Obaj łączyli w swoich dziełach poglądy pochodzące z dwóch różnych starożytnych filozofii: chodzi oczywiście o epikureizm, stoicyzm. Wpływ epikureizmu widać wyraźnie we fraszkach Jana Kochanowskiego. W utworach tych poeta głosi apoteozę życia, jako czasu wyzbytego problemów i trosk. Fraszki mówią także o życiu w zgodzie z naturą i przyrodą - przykładem może być fraszka "Na lipę". Stoicyzm, mówiący iż w każdej sytuacji życia należy zachować umiar i spokój, korzystanie ze szczęścia, ale nie załamywanie się w nieszczęściu, dochodzi do głosu w utworze, pt: "Serce rośnie patrząc na te czasy ...". Pieśń ta zawiera osobiste poglądy poety dotyczące szczęścia i radości. Był zdania, że człowiek szczęśliwy to człowiek cnotliwy, uczciwy, żyjący w zgodzie ze sobą i innymi - "posiadacz czystego sumienia". Chociaż przytoczone dzieła inspirowane są myślą antyczną, to nie można zaprzeczyć, że poeta jest twórca oryginalnym. Twórca zawsze zawierał w swoich utworach własne zdanie i poglądy na wszystko co go otaczało.
Symbolem klasycznego myślenia twórcy może stać się "Hymn". Pojawia się tu wizja Boga, jako absolutu, mistrza, artysty, największego opiekuna ludzi. Życie i świat natomiast według Jana Kochanowskiego to istna doskonałość i piękno.
Wydaje się, że Jan Kochanowski czerpał inspiracje ze starożytności w sposób przemyślany i świadomy. W doskonały i niewątpliwie oryginalny sposób zawierał w swych dziełach poglądy renesansowej koncepcji dotyczącej sztuki. Zawsze podejmował w swych utworach sprawy aktualne i ważne. Pisał pięknym i wyrazistym językiem.
Przytaczał takie motywy i symbole antyczne, które były odwzorowaniem także jego renesansowego poglądu na świat i sposób myślenia. Uważa się, że twórczość Jana Kochanowskiego jest najbardziej znacząca dla historii literatury, mimo że epoka ta wydała jeszcze kilku znakomitych poetów.
