W ostatnim czasie wśród literackich nowości, premier książkowych dominują takie, które starają się dać człowiekowi jakieś drogowskazy na życie, mają pokazywać, jak powinno się żyć, czym człowiek powinien się w swej ludzkiej egzystencji kierować i jak ważne w tym wszystkim jest to, co się czuje, co się ma w środku. Takie pozycje są teraz na topie, a swoją większą lub mniejszą popularność zawdzięczają na przykład nazwisku autora, który daną pozycję napisał lub też treści, jakie poruszają, albo sposobowi jej ukazywania. Jednakże do tej grupy książek, które uczą człowieka kierować się własnymi śladami, swoją duszą i sercem należy również besteller ostatnich miesięcy: "Alchemik", którego autorem jest niezrównany mistrz światowej prozy współczesnej- Paulo Coehlo. Ta pozycja stała się niekwestionowanym liderem najbardziej poczytniejszych książek na listach na calutkim świecie, zaraz po premierze sprzedała się w milionowych nakładach, sięgali po nią starsi i młodsi, dlaczego? Czym ta powieść różni się od tylu innych, które opierają się na podobnej tematyce, traktują o podobnych potrzebach, podkreślają role serca i uczuć w życiu? Dlaczego właśnie "Alchemik" stał się najpoczytniejszą pozycją w tej kategorii???

W poniższych paru zdaniach spróbuję udzielić odpowiedzi na te ważne i nurtujące dużą rzesze ludzi pytania.

"Alchemik" podobnie jak pozostała część dorobku Paula Coehlo cechuje się niezwykle prostym, łatwym do zrozumienia językiem, który jest klarowny i nazywa rzeczy wprost po imieniu, nie stosując wymyślnych konfiguracji słownych, czy zawiłych konstrukcji by podnieść rangę i znaczenie słów. Coehlo pisze w taki sposób, że czytając jego utwory ma się uczucie, jakby przyswajało sobie jakąś baśń, bajkę dla ludzi dorosłych. Ponadto sama konstrukcja tego utworu dostarcza nam wielu niesamowitych wrażeń, uczuć, to niesłychana odskocznia od rzeczywistości, od tego wszystkiego, co nas otacza, co jest szare i monotonne, banalne i przyziemne. W naszym życiu nie spotkamy wszakże króla Salema czy też Alchemika- jakiegoś duchowego przewodnika. W naszej rzeczywistości, w dwudziestym pierwszym wieku w ogóle mało miejsca jest na duchowość, liczy się tylko zewnętrzność i materializm. W "Alchemiku" nawet przyroda zdaje się tu być poddana zabiegowi personifikacji, jak dziej się w baśniach, gdyż ma one typowo ludzkie cechy: wiatr jest silny, a słońce mądre, tak, że wprawia nawet swą wiedzą w osłupienie i zachwyt.

Kluczowym bohaterem powieści Coehlo jest Santiago, któremu jeśli przypatrzyć się bliżej, to dojdzie się do wniosku, że całkowicie odstaje on od realiów naszego świata, w ogóle do niego nie pasuje, jakby przybył z innej epoki, gdyż jest pełen idealizmu, marzeń, uważa, że najważniejszymi i najmocniejszymi wartościami jest dobroć i miłość, żyje swym światem wewnętrznym zupełnie odrzucając to, co materialne i ziemskie. Przez swoje ideały wydaje się nam człowiekiem niezwykle naiwnym i wręcz przez to śmiesznym, kiedy patrzymy na niego, jak decyduje się wyruszyć w długą podróż, pokonać wiele trudności, jak chociażby przemierzyć pustynię, by spróbować odszukać szczęście, na ustach pojawia się ironiczny uśmiech. Jednakże, gdy coraz mocniej wgłębimy się w treść książki zrozumiemy, że za pomocą losu Santiago autor powieści chciał nam coś pokazać, zademonstrować. Że życie Santiago to nic innego jak alegoria, parabola życia każdego jednego człowieka, który ma takie same marzenia jak bohater powieści Coehlo, chciałby dla siebie tego samego, co Santiago, ale tłumi to w sobie, ukrywa głęboko w swoim wnętrzu. "Alchemik" to prosta, wręcz banalna historia człowieka, jego marzeń, dążeń, pragnień, które najczęściej są dla niego nie widoczne, tłumione przez inne, materialne potrzeby.

Czytając te powieść każdy będzie snuł refleksje nad własnym życiem, nad własną drogą, swoim postępowaniem. Na pewno, każdy, kto przeczytał "Alchemika" zada sobie pytania, czy on na miejscu Santiago zachował by się podobnie, a raczej czy będąc na swoim miejscu powinien odczytywać i doszukiwać się znaków wysyłanych mu przez przeznaczenie, co do swego dalszego życia, dalszej drogi. Jednakże nikt nie może odpowiedzieć na te pytania za kogoś, to musi być samodzielna decyzja, indywidualne postanowienie każdego z nas. To my jesteśmy panem własnego losu, my musimy zadecydować, jakim torem dalej potoczy się nasza egzystencja.

Moim zdaniem "Alchemik" to arcydzieło wśród współczesnej literatury powszechnej. Wydaje mi się, że za parę lat będzie to już klasyka, która w całości, lub przynajmniej we fragmentach znajdzie się w kanonie obowiązkowych lektur szkolnych z zakresu światowej literatury współczesnej. Myślę, że byłby to niezły pomysł a każdy, kto przeczytałby tą książkę, będzie zadowolony z tego, że poświęcił jej trochę czasu. Treść tej powieści nigdy nie będzie przestarzała, bez względu na rok, zawsze pozostanie aktualna i pełnowartościowa. O tym, że jest to tematyka interesująca i zawsze słuszna niech choćby świadczy jeden ze sztandarowych cytatów z "Alchemika", a mianowicie, iż tylko: "Spełnienie Własnej Legendy jest jedyną powinnością człowieka".