Utwory każdej epoki literackiej pisane są w określonym celu - zawierają przesłanie skierowane przez autora do czytelnika, którego zadaniem jest właściwe odczytanie tego, co pisarz zawarł w tekście. Dlatego myślę, że warto zastanowić się nad najważniejszymi z dzieł, które posiadają istotne dla nas przesłania. Trudno byłoby opisać wszystkie utwory literackie, które powstały w każdej epoce literackiej, ponieważ jest ich tak wiele, że nie wystarczyłoby miejsca nawet na wymienienie ich tytułów. Dlatego opiszę tylko najważniejsze i najciekawsze z nich.

Chcę jednak już na początku pracy podkreślić, że najbardziej podobają mi się książki, które zostały napisane w XX wieku - to takie utwory lubię najbardziej. Szczególnie te z nich, które napisane zostały już po wojnie. Właśnie one opisują to, co najbardziej mnie interesuje, dlatego przesłanie tych utworów jest dla mnie najważniejsze. Dzieła, które zostały napisane we wcześniejszych epokach literackich moim zdaniem nie zawierają ważnych literackich przesłań, nie zawsze mogę je w nich zobaczyć. Są często pisane niezrozumiałym dla mnie językiem, opisują sprawy, które nie są dla mnie ważne i ciekawe. Chcę to udowodnić omawiając wszystkie okresy literackie i najważniejsze utwory, które wtedy zostały napisane.

Zacznę od antyku, to dla mnie czas, w którym opisywano to, co jest już przeszłością i nie może podobać się młodym ludziom - a nawet jest już dla nich nie zrozumiałe, ponieważ starożytny świat już od dawna nie istnieje. Wiele utworów pisanych w tamtym czasie, to po prostu opis uczt i walk oraz sposobu życia mieszkańców tamtego świata. Myślę, że dziś nie jest to już dla nikogo interesujące i potrzebne. Świat się zmienił, dlatego te utwory nie mogą wprowadzić nic ważnego w życie młodzieży. Rzadko zdarza się, żeby uczniowie poza obowiązkowymi lekturami szkolnymi (np. Iliadą i Odyseją Homera albo Eneidą Wergiliusza), czytali jakieś utwory, które zostały napisane w tej epoce. Wymienione przeze mnie epopeje opisywały życie ludzi w najważniejszych dla kraju momentach historycznych. Dla mnie taka literatura nie jest wartościowa, ponieważ wolę utwory, w których autor próbuje opisać ludzką psychikę.

Kolejnym gatunkiem literackim, który tworzony był w antyku, jest anakreontyk - utwór, w którym zawarta była pochwała beztroskiego, pełnego różnych rozrywek życia. Zawierał opisy uczt, podczas których ludzie bardzo dobrze się bawili i nie myśleli o żadnych troskach. Ich celem było to, żeby każdy człowiek potrafił docenić w życiu wartość chwili.

Chcę wymienić następny gatunek - epigramat: krótki utwór literacki, który jest podobny do aforyzmu. Jego charakterystyczną cechą była pointa (czyli zaskakujące, niespodziewane zakończenie). Zupełnie odmiennym gatunkiem był hymn - utwór, którego celem była pochwała zdarzenia, boga lub osoby, która dokonała czegoś niezwykłego. Hymn rozpoczynał się od apostrofy, czyli bezpośredniego zwrotu do adresata utworu. Utrzymany był w podniosły stylu. Takie dzieła nie podobają mi się, ponieważ to co opisują, jest idealne, a ja myślę, że wszystko ma swoje wady i zalety. Dlatego myślę, że nie przekazują one prawdy, tylko upiększają rzeczywistość.

Następną epoką, którą chcę omówić jest średniowiecze - zazwyczaj kojarzy się wszystkim z zacofaniem, ale dla mnie to czas, w którym zaczęto pisać o ważnych sprawach. Dzięki średniowieczu mogły rozwijać się następne epoki. To dla mnie czas magiczny - okres, w którym panowali królowie, walczyli rycerze, a krajobraz urozmaicały piękne budowle: tajemnicze zamki. Dużą rolę w tym okresie odgrywała wiara - religia chrześcijańska. Najczęściej tematami utworów tego okresu było życie świętych oraz władców. Przykładem takiego tekstu jest Legenda o świętym Aleksym - moim zdaniem jest to jeden z najlepszych utworów wszystkich epok literackich. Opisuje ogromne poświęcenie świętego Aleksego i cudowne wydarzenia w jego życiu. Dzisiaj literatura nie opisuje już tak cudownych rzeczy.

Chcę zwrócić uwagę na utwór pt. Tristan i Izolda - uważam, że ten utwór jest aktualny do dzisiaj. To historia nieszczęśliwej, tragicznej miłości. Myślę, że wielu współczesnych ludzi, którzy są zakochani wiele może się z niego dowiedzieć o tym pięknym, ale nie zawsze spełnionym i dobrym uczuciu.

Okres renesansu to czas, w którym szczególnie interesowano się człowiekiem - to w tej epoce powstał humanizm. Najbardziej popularnymi gatunkami literackimi były wtedy pieśni, fraszki i treny. Nie jest to jednak dla mnie epoka, w której pisano literaturę, która zawiera przesłania dla współczesnego czytelnika. Jednak jest utwór, który zasługuje na zainteresowanie - Kandyd Woltera. To tutaj autor zawarł przesłanie: Trzeba uprawiać swój ogródek. To bardzo ważna wskazówka życiowa. Może być mottem życiowym dla wielu współczesnych ludzi, a postępowanie Kandyda, wzorem do naśladowania.

Czasy romantyzmu i pozytywizmu to zupełnie różne epoki literackie. W zasadzie są od siebie zupełnie inne. Romantyzm to okres, w którym w literaturze największą rolę odgrywały uczucia, przeżycia duchowe, a jednym z ulubionych tematów stała się miłość (najczęściej tragiczna), walka i poświęcenie dla dobra ojczyzny. Pozytywizm to czas, w którym największą rolę przypisywano rozumowi, dominował realizm, uczucia zeszły na plan dalszy. W utworach tego okresu nie było miejsca na fantazję, dlatego najczęściej opisywano rzeczywistość, która niestety nie była wtedy ciekawa. To kolejne epoki, w których pisano dzieła nie rozumiane przez czytelników w XXI wieku. Opisywały zupełnie inny świat niż ten, w którym żyjemy - dlatego niewielu ludzi czyta dziś książki napisane w czasach romantyzmu i pozytywizmu. Wyjątkiem są utwory Adama Mickiewicza, które są popularne w dzisiejszych czasach. Stało się tak dlatego, że ten poeta pisał o tym, co dla ludzi najważniejsze. Jego dzieła, mimo tego, że są trudne, zostały docenione przez młodych ludzi.

Przejdę teraz do omówienia dwudziestolecia międzywojennego - to okres, który kojarzony jest zazwyczaj z różnymi literackimi eksperymentami. Bohaterowie dzieł, które pisane były w tym niezwykłym czasie, to najczęściej ludzie zagubieni, zbuntowani, często nie posiadający żadnego celu w życiu i nie umiejący pogodzić się z szarą rzeczywistością. Postaci te najczęściej szukały szczęścia w używkach takich jak: narkotyki i alkohol, które w większości przypadków przyczyniły się do ich tragicznego losu.

Literatura końca XX wieku to czas należący do dzieł, które starają się opisać wnętrze, psychikę człowieka. Myślę, że właśnie takie utwory najbardziej lubi współczesny czytelnik. Teksty napisane w XX wieku zawierają wiele ważnych przesłań. Jest ich tak dużo, że nie można ich wszystkich nawet wymienić. Najważniejsze z nich przekonują, że samotność można pokonać oraz, że warto obdarzać innych ludzi pozytywnymi uczuciami, takimi jak miłość i przyjaźń. Nawet w takim brutalnym świecie, jak nasz - można znaleźć kogoś, komu będzie na nas bardzo zależało. Dlatego właśnie dzieła, które zostały napisane w XX wieku, zawierają najwięcej przesłań, które mogłyby stać się dla mnie receptą na życie.