Filozofia antyku:
Filozofia przyrody (monizm)
- Tales - pramaterią jest według niego woda; nie wiadomo, jak dowodził pochodzenie skał i zwierząt z wody;
- Anaksymander - przeczył Telesowi; sadził, że skoro wszystkie żywioły są sobie przeciwne i wykluczają się, to żaden nie może być pramateria;
- Heraklit - twierdził, że świtem rządzi logos; świat jest walką przeciwieństw; był on relatywistą;
Eleaci
- Parmenides - wszystko, co istnieje, jest jednym bytem, który się nie zmienia, nie dzieli, trwa wiecznie; rozum jest niezgodny z doświadczeniem;
- Zenon - autor paradoksów matematycznych, klasycznego paradoksu przeciw ruchowi i mnogości; jego argumenty: Dychotomia, Achilles i żółw, Lecąca strzała oraz Stadion;
- pluraliści - zajmowali oni wobec Parmenidesa stanowisko rewizjonistyczne; nie wiedzieli jednak, jak złamać jego argumenty;
Platon:
Poznanie człowieka jest bardzo ograniczone i do końca niemożliwe, dlatego świat idei może on oglądać tylko jako odbite cienie na ścianie jaskini - metafora jaskini platońskiej obrazuje właśnie ograniczone poznanie człowieka; jest on dualistą - dusza nieśmiertelna i przemijające ciało;
Arystoteles:
Zajmował się pojęciami etyki, cnoty, które człowiek posiada ze względu na przekazaną mu tradycję; rozum człowieka wyznacza sferę duchową;
Epikur:
Sądził, że wiedza człowieka pochodzi z odczuwania wrażeń zmysłowych. Dzięki temu można ocenić, czy cos jest prawda, czy nie. Jest on twórcą atomizmu - poglądu na temat przyrody, który przekonuje, że świat jest złożony z nieskończonej liczby niepodzielnych atomów. Szeroko zajmował się pojęciem eudajmonii, czyli odczuwaniem szczęścia. Epikur sądził, że szczęście jest najwyższym dobrem dla człowieka.
Filozofia średniowiecza
Św. Augustyn;
Stworzył on podłoże całej filozofii chrześcijańskiej; według niego nie istnieje obiektywizm i naturalizm; uznał, ze wola jest ważniejsza niż rozum. Wprowadził pojęcie iluminacji, która polega na mistycznym objawieniu, dzięki któremu możliwe jest poznanie prawdy.
Św. Tomasz:
Jego system filozoficzny nazywamy tomizmem. Św. Tomasz oddzielił wiedzę od wiary, objawienie od rozumu i teologię od filozofii. Substancja składa się z materii i formy. Bóg jest praprzyczyną wszystkiego i stworzycielem świata. Wymyślił on drabinę bytów, według której wszystko stworzenie ma swoje miejsce; nad światem materii znajduje się na niej człowiek.
Św. Franciszek:
Najważniejszą ideą w jego filozofii jest miłość do wszystkich stworzeń na świecie i płynąca z tego wielka radość; człowiek powinien wyzbyć się bogactwa, które ogranicza człowieka.
