Metafora wedle której nasze życie jest teatrem wywodzi się już z antyku. Znajdujemy ją także u Platona. Według niego świat został stworzony przez wyższą istotę. Jest ona nie tylko stwórcą ale i także reżyserem tego co się na scenie - świecie dzieje. Świat jest scena natomiast ludzie są marionetkami lub aktorami. Grają z góry przeznaczoną im przez reżysera rolę.
Koncepcja świata zawarta w tej tytułowej metaforze oznacza, ze człowiek nie mam wpływu na swoje życie. Jego życie jego los spoczywa w rękach fatum lub Boga.
Motyw życia jako teatru odnaleźć możemy w wielu utworach. Takim utworem jest na przykład fraszka Jana Kochanowskiego pod tytułem "O żywocie ludzkim".
We fraszce tej świat jawi się jako teatr. Kochanowski złączył tu dwa toposy- topos świata i teatru. Oba te toposy zestawił natomiast z motywem przemijania. Człowiek to marionetka w ręku Boga, którą Stwórca chowa po skończonym przedstawieniu czyli życiu do swojego worka gdzie są inne marionetki. Wynika z tego zatem morał, że człowiek nie jest "Koroną stworzenia" jak go nazywał Pico della Mirandola, lecz zwykłą marionetką. Według Kochanowskiego nasze życie jest fraszką - czyli czyś małym. Jest zatem drobnostką.
Podobny motyw odnajdujemy w powieści Bolesława Prusa pt. "Lalka". Jeden z głównych bohaterów tej powieści jest stary subiekt Ignacy Rzecki. Wprawia on w ruch mechaniczne zabawki. Gdy patrzy na nie dochodzi to podobnego wniosku, że świat jest takim nierealnym ograniczonym światem zabawek marionetek. Bo lalki nie mogą kształtować własnego życia. Ich życie zależy także od różnych okoliczności.
Patrząc na uruchamiany własnymi rękami świat teatr lalek Rzecki zastanawia się nad tym w jakim celu i po co ludzie się narażają? Po co im do szczęścia władza i bogactwa? Przecież to jest głupie i błahe. Błahostką jest zatem dla Rzeckiego handel, polityka. Dochodzi za tym do tego samego wniosku jaki wyciągnął poeta odrodzenia Kochanowski. Uznaje że życie jest drobnostką.
Zarówno Kochanowski i Prus mimo że żyli w różnych czasach dochodzą do pesymistycznej wizji koncepcji świata i człowieka skazanego na podporządkowanie się i przyjęciu tego, co daje mu los.
