Pragnienia i cele ludzi zmieniają się nieustannie. Każda epoka stwarzając własny światopogląd, na pierwszy plan wysuwała odmienne zadania. Również powstające systemy filozoficzne proponowały człowiekowi rozmaite zadania, cele i poglądy na życie. Ktoś kiedyś mądrze powiedział, że "każda epoka ma własne cele i zapomina o wczorajszych snach". To niezbyt jednak pocieszające słowa, ponieważ wynika z nich smutny wniosek, że ludzkość niezbyt chętnie korzysta z doświadczeń swoich poprzedników.

Średniowiecze było epoką, która wyraźnie odcięła się od antyku. Ludzie średniowiecza zwrócili się ku Bogu, odrzucili wartości życia doczesnego. Nastały czasy trwogi i strachu przed Bożym Majestatem. Ludzkość zaczęła zabiegać o życie wieczne, wszystko, co czyniła, było poświęcone Bogu. Nawet literatura i sztuka wydawały dzieła chwalące Stwórcę.

Obecne w średniowieczu hasło "memento mori" całkowicie zapomniano w odrodzeniu. Wraz z renesansem nadeszły czasy optymizmu i radości, wszechstronnego rozwoju człowieka. Ludzkość pięła się w górę, kształciła się, otaczała zbytkiem i wygodami. Poeci głosili afirmację życia, wiarę w człowieka, jego zdolności i rozum. W okresie renesansu nastąpił rozwój sztuki: architektura, poezja, rzeźba, malarstwo, a powstające dzieła miały zapewnić wieczną sławę. Duże znaczenie miało również wykształcenie, powstało wiele uniwersytetów, na których wiedzę zdobywali cudzoziemcy.

Epoka romantyzmu to czasy zaborów, niewoli Polaków. Główną myślą było odzyskanie niepodległości, walka z zaborcą, organizowanie powstań narodowowyzwoleńczych. Nawet literatura zaangażowała się w sprawy narodowe, poeci przyjęli na siebie rolę duchowych przewodników narodu. W zapomnienie odeszły lekkie tematy sławiące piękno życia i świata, literatura związała się z polityką, próbowała obudzić ducha narodowego, podtrzymać związek z tradycją. Romantycy walczyli o niepodległość, organizując spiski i powstania.

Czasy pozytywizmu to również okres nierównej walki z zaborcą, ale pozytywiści prowadzili ją innymi metodami niż romantycy. Dla pozytywistów ważna była praca, która czyniła człowieka użytecznym. Człowiek epoki pozytywizmu czuł się cząstką społeczeństwa, razem z którym metodą powolnych, stopniowych reform miał osiągnąć siłę prowadzącą do zwycięstwa.

Wraz z odzyskaniem niepodległości ludzie odrzucili trudne wspomnienia z martyrologicznej przeszłości narodu. Literatura nie podejmowała już tematów narodowych, sławiła życie- jego siłę i wartość. Twórcy zachłysnęli się postępem technicznym, rozwijającymi się miastami, co wyraziło się w haśle "3x m" ("miasto, masa, maszyna"). Ponownie zapanowały optymistyczne nastroje.

Współczesność, a więc epoka, w której my żyjemy, została zdominowana przez pieniądze. Człowiek pochłonięty jest własnymi sprawami, żyje w pogoni za sukcesem i karierą. Wiele technicznych wynalazków ułatwia człowiekowi życie, już nikt nie wyobraża sobie życia bez komputera, telefonu komórkowego, telewizora. Coraz częściej ludzie walczą ze sobą, by zagarnąć dla siebie jak najwięcej. Zanikają takie uczucia jak solidarność, współczucie, wrażliwość na ludzką krzywdę.

Kolejno po sobie następujące epoki miały własne dążenia i cele, inaczej postrzegły swoje szczęście i spełnienie. Odcinając się od wiedzy i doświadczeń poprzedników, pragnęły stworzyć własną, nową jakość.