Nie sposób zaprzeczyć, że Biblia bardzo przyczyniła się do tworzenia kultury, przede wszystkim europejskiej, ale i ogólnoświatowej. Najdobitniej świadczą o tym teksty, nawiązujące wprost do tematyki biblijnej. Najwięcej w polskiej literaturze pojawiło się ich w epoce staropolskiej, to jest w średniowieczu, renesansie i baroku. Z analizy różnych dzieł wywnioskować możemy, że w Biblii swoje źródła mogą mieć:
- Myśl moralno-religijna
- Wzory osobowe
- Wątki fabularne
- Liczne symbole, metafory i frazeologizmy
Artyści często stylizowali swoje dzieła na Biblię. Czynili to na różne sposoby, możemy wyróżnić:
- Pastisz - świadomie naśladuje określony gatunek, najczęściej w celu złożenia hołdu, rzadziej - ośmieszenia;
- Parafraza - przeróbka dzieła, zachowująca charakterystyczne cechy oryginału, w taki sposób by można było rozpoznać dzieło parafrazowane;
- Trawestacja - przeróbka poważnego utworu na sposób satyryczny, której groteskowa forma kłóci się z poważną treścią;
- Parodia - naśladowanie utworu w celu ośmieszenia go.
Autorzy mogą nawiązywać do Biblii na sposób:
- jawny i bezpośredni (jasne aluzje, tematyka - przykładem mogą być wiersze ks. Jana Twardowskiego);
- ukryty i pośredni (nawiązania do Biblii nie są już tak czytelne, nie pojawiają się w sposób konkretny, a na plan pierwszy wysuwają się inne cechy).
