Jakub Jasiński był głównym reprezentantem nurtu jakobińskiego w oświeceniu w Polsce. Jakobinizm wiązał się z radykalnymi zwolennikami reform społecznych i politycznych. Należeli do niego działacze Kuźnicy Kołłątajowskiej oraz postępowi pisarze publicyści. Opowiadali się za następującymi zmianami społecznymi i ustrojowymi: równouprawnienie mieszczan, zniesienia feudalizmu i poddaństwa chłopów oraz ukarania zdrajców powstania kościuszkowskiego. Krytykowali w utworach stary porządek społeczny, uprzywilejowanie szlachty, samowolę magnaterii oraz króla.
Jakub Jasiński był twórcą wielu dzieł patriotycznych, które miały przemawiać do uczuć rewolucyjnych. Szerzył w nich ideę wolności narodowej i wzywał do walki w obronie suwerenności państwa oraz zwycięstwa. Te hasła zadecydowały o tym, ze Jasiński stał się poetą rewolucyjnym, który starał się wszelkimi sposobami zwalczać ginący feudalizm.
"Sprzeczki"
Wiersz był wynikiem szerzącego się w oświeceniu sceptycyzmu religijnego i popularnego demaskowania obłudy duchowieństwa. Akcja poematu skupiona jest wokół sporu pomiędzy proboszczem a klasztorem. Staje się tłem dla refleksji na temat różnych dziedzin życia. Satyra krytykuje takie przywary jak: obżarstwo, próżniactwo i pijaństwo mnichów oraz ich chciwość i rozpasanie moralne.
"Do świętoszka"
Wiersz ma charakter deistyczny i wyraża pochwałę rozumu. Mówi także o tolerancji religijnej oraz nierówności społecznej.
"O stałości do exulantów polskich"
Wiersz, którego adresatami są emigrantów, zmuszeni do wyjazdu z kraju po drugim rozbiorze. Jest wezwaniem do walki z wrogiem oraz pochwałą poczynań Tadeusza Kościuszki. Stara się też pokazać sposób walki wskazując na rewolucyjną Francję. W związku z tym przywołuje autor hasło: "wolność i równość", które wszędzie się rozpowszechnia. Odzyskać wolność można tylko przez walkę, która spowoduje ukaranie winnych śmiercią.
"Wiersz w czasie obchodzonej żałoby przez dwór po Ludwiku XVI"
Utwór wspomina wydarzenia, które miały miejsce w Warszawie, kiedy dotarła informacja o śmierci króla Francji. Wtedy cały dwór królewski rozpoczął trwającą sześć tygodni żałobę. Gazety zganiły zachowanie obywateli francuskich. Podobne głosy pojawiły się w listach pasterskich. Autor stawia tu pytanie, czy była potrzeba angażowania się w sprawy francuskie w momencie, kiedy źle się działo w Polsce i trzeba było zastanowić się, jak zmienić ta dramatyczną sytuację. Przecież Polska mogła stracić wolność a społeczeństwo swoje majątki. Zaborcy źle traktowali ludność, gnębili ją i traktowali jak zwierzęta. Koniec utworu ma charakter antymonarchistyczny: na świecie wszyscy będą wolni, jeżeli nie będzie królów.
"Do narodu"
Wiersz napisany dzień przed wybuchem powstania kościuszkowskiego. Poeta apeluje do społeczeństwa o patriotyzm i odwagę w walce z zaborcą i zdrajcami narodu. W utworze widać ogromny patriotyzm i umiłowanie wolności połączone nienawiścią do tyranów.
