Bajka to gatunek literacki, który powstał w drugiej połowie XVIII wieku. Gatunek ten ze względu na epicki charakter przy układzie wierszowanym, o charakterze powiastki, jest bardzo łatwy do odbioru zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Mimo swej prostej budowy bajki cechują się alegorycznym poruszeniem istotnych problemów, oraz zawartym w treści morałem, który zazwyczaj zawiera prawdy życiowe. Z tego też powodu czytanie bajek pobudza wyobraźnię i uczy.
Chociaż obecny poziom życia jest wysoki, podobnie jak cywilizacji, człowiek musi żyć w społeczeństwie, ale jego natura pragnie niezależności i usamodzielnienia się. Czasem te pragnienia wychodzą na plan pierwszy i powodują, że człowiek schodzi na złą drogę, kierując się złymi drogowskazami. Wiadomo, że skłamać jest dużo łatwiej niż powiedzieć całą prawdę, bo to zawsze jest boleśniejsze. Skłonność do fałszu, wyzysku i egoizmu może być spowodowana lękiem przed konsekwencjami oraz rządzą władzy i chciwością do pieniądza. Życie jest jak nauka dla każdego człowieka, podczas której nie tylko poznaje świat, ale uczy się radzić sobie w przeróżnych życiowych sytuacjach, co pozwala mu funkcjonować w społeczeństwie. Aby dobrze żyć potrzebuje nieustannych wzorców i autorytetów, które będzie mógł naśladować i które ukażą mu negatywne wady ludzkie po to, aby ich się wystrzegał.
"Słowo mocniej bije niż najtęższe kije" - prawdę tą można zobrazować na podstawie wielu utworów, jakimi są głównie bajki. Każda kryje w sobie jakąś prawdę życiową, tzn. morał, który obrazuje negatywne skutki złych uczynków. Trzeba się jednak liczyć, że jeżeli postępujemy błędnie to musimy ponosić karę. Cała umiejętność przemawiania do ludzi polega na przedstawieniu problemu tak, aby był interesujący i przyciągał uwagę, co wiąże się z krótką treścią. Bajki właśnie te cechy wymienione wyżej posiadają i pozwalają przedstawić problem z zabarwieniem humorystycznym, które potrafi go lepiej wyrazić niż poważne referaty. Zobrazowanie powyższego twierdzenia jest krótkie i można tego dokonać powołując się na słowa Ignacego Krasickiego zawarte w bajce, pt. "Woły krnąbrne":
"Miłe złego początki, lecz koniec żałosny.
Nie chciały w jarzmie chodzić woły podczas wiosny;
W jesieni nie woziły zboża do stodoły;
W zimie chleba nie stało, zjadł gospodarz woły."
Nauka życiowa zawarta w tej bajce potwierdza jakże prawdziwe słowa przysłowia ludowego "bez pracy nie ma kołaczy". Autor chciał przy pomocy użytej alegorii zaprezentować złe postępowanie ludzkie oraz wiążących się z nim konsekwencji. Ignacy Krasicki potępił tu lenistwo, podkreślając, że w życiu nic łatwo nie przychodzi i na wszystko trzeba sobie zapracować, na każdą nagrodę trzeba sobie zasłużyć.
Takie ujęcie problemu dużo dosadniej wpływa na naszą podświadomość niż wmawianie człowiekowi zasad obowiązujących w świecie za pomocą innych środków, które często nie docierają do odbiorcy tak, jak miał to na celu nadawca. Dlatego, że bajki tworzone były przede wszystkim z myślą o dzieciach, ich autorzy musieli zwracać uwagę na taki ich element, który umożliwiałby przedstawienie zaistniałej sytuacji barwnie i zrozumiale do zinterpretowania. Twórcy bajek dostosowywali ich treść tak, aby podziałać odpowiednio na młodą wyobraźnię dziecka i zapisać w ich pamięci stosowną zasadę postępowania życiowego.
