Bajki niosą ze sobą tak zwaną "wiedzę życiową", której źródłem jest doświadczenie. Potrafią także pouczyć i przestrzec. Zazwyczaj mamy w nich do czynienia ze skontrastowaniem pewnych postaw, z których tylko jedna jest właściwa. Morał, który jest główną myślą bajki, wypowiada się wprost - w początkowych lub końcowych wersach utworu, albo zawarty zostaje pośrednio w treściach.
Polskim mistrzem bajek został Krasicki. Spod jego pióra wyszły dwukrotnie ich zbiory - pierwszy z nich miał dziewięćdziesiąt sześć bajek, drugi siedemdziesiąt dwie.
We "Wstępie do bajek" poeta mówi o kilku grupach ludzi, którym przypisuje postępowanie niezgodne z ich naturą - po tym wszystkim stwierdza żartobliwym tonem, że możliwe jest takie zachowanie jedynie w bajkach... Utwór bardzo krótki, ale jego wymowa jest jasna. Przykładem zwięzłości jest też bajka "Drzewo", które ubolewa nad swym losem - dając ciepło musi tracić w ogniu życie.
W bajce zatytułowanej "Malarze", szkicuje poeta doskonały obraz obłudy ludzkiej. Chociaż bajka ta jest niewielkich rozmiarów, więc zaliczyć trzeba ją do bajek epigramatycznych, to słowa, zawarte w niej niosą za sobą naprawdę sporo treści. Autor celnie pointuje, prowadząc wcześniej czytelnika bardzo sprawnie przez wydarzenia. Poznajemy w tej opowieści dwóch braci - Piotra i Jana. Obaj mają ten sam zawód, a raczej powołanie - są malarzami. Jednak tylko jeden z nich pochwalić może się prawdziwym malarskim talentem. Piotr jest naprawdę wielkim artystą, ale przez całe życie cierpi biedę, ponieważ jego prace po prostu się nie podobają portretowanym.
Bajka o "Kruku i lisie". Jej początek stanowi morał mówiący o tym, że zbytnie pragnienie pochwały może stać się powodem czyjegoś upadku. Otóż kruk zdobył gdzieś spory kawał sera, który wzbudził chętkę lisa. Postanowił więc zrobić wszystko, by zdobyć smakołyk. Największym kłamstwem, na jakie się zdobył, były zachwyty nad śpiewem tego ptaka. Kruk, pełen dumy ze swoich umiejętności, stwierdził, że da pokaz swego talentu i zaśpiewa coś specjalnie dla lisa. Otwierając w tym celu szeroko swój dziób, wypuścił zdobycz, na którą pod drzewem czekał już niecierpliwie lisek.
Bajka o "Kulawym i ślepym" opisuje podróż, w czasie której ślepy, niosąc kulawego, kieruje się na drodze jego uwagami. Kiedy jednak stwierdza, że poradzi sobie bez tego, obaj giną.
Bajka o "Grochu przy drodze" opisuje zachowanie gospodarza i złodziei - ten pierwszy, chcąc ustrzec się przed drugimi, posadził groch za zbożem, by utrudnić do niego dostęp. Okazało się jednak, że stracił podwójnie, gdyż groch i tak mu ukradziono, a zboże stratowano.
W bajce o "Dewotce" poznajemy kobietę, która modląc się potrafi zachowywać się bez pobożności.
