Wóz z sianem można uznać za triumf ludzkiej głupoty, gdyż łatwo na nim zauważyć ludzi, którzy potrafią zginąć za rzecz mało wartościową, jaką ów wóz z sianem jest. Wiersz „Litania do świętego Antoniego” powołuje się właśnie na obraz Boscha. Podmiot liryczny zwraca się w nim bezpośrednio do świętego Antoniego, patrona znalazców. Wymienia gdzie i przez co ludzie zagubili się w dzisiejszych czasach. Prosi też, aby święty Antoni w swej łaskawości spojrzał na wszystko jeszcze raz i pomógł zagubionym ludziom odnaleźć się. Wiersz ujęty jest w „klamrę”, w której podmiot liryczny przytacza świętemu Antoniemu obraz Hieronima Boscha „Wóz z sianem”. Zarówno wiersz jak i obraz pokazują, jak głupie jest to, że człowiek dąży w swym życiu do osiągnięcia drobnostek, które tak naprawdę nic nie znaczą. Autorzy nie podają tutaj, do czego - według nich - należy w życiu dążyć. Podkreślają jednak triumf ludzkiego materializmu i głupoty przejawiającej się w dążeniu do rzeczy mało ważnych. I owy triumf łączy ze sobą obydwa dzieła.